Immen Iemand

De tsjelke De beker

Vanmiddag , op de laatste dag van het jaar, loopt Doarmer een 10 km wedstrijd in het dorp D. Hij heeft goede herinneringen aan dit dorp, want lang geleden aan het eind van de vorige eeuw, heeft Doarmer daar een halve marathon gewonnen in 1 uur en 15 minuten. Nu in de herfst van zijn leven, kan hij zich nauwelijks voorstellen, dat zijn lichaam dit ooit gekund heeft. Zittend in een luie stoel met een warme deken om zijn voeten, bladert Doarmer wel eens in zijn plakboek met wedstrijduitslagen en dan komen de herinneringen los. In het jaar voorafgaande aan zijn glorieuze overwinning was hij in dezelfde wedstrijd tweede geworden.Kilometers lang had hij voor de overwinning gevochten, maar het mocht niet baten. Een jaar later was het anders, veertien dagen ervoor had Doarmer een marathon gelopen, maar slaagde er niet in toen te pieken. Dat kwam tijdens deze halve marathon. De eerste prijs bestond o.a. bovenstaande beker.

Winskje Wensen

Galatea van Max Klinger

O goune Galathæe!
Môcht ick mey dy, ijn free,
Libbje, ‘k hie wâd in winsche.
O! ’k nijd’ nin forst, ho heag,
’k wier de lokkigste minsche,
dy aerne ’t sinne’ eag seag.

Gysbert Japix

De stûne en de dream Het uur en de droom

Die blaue Stunde van Max Klinger (een Nietzsche lezer!). Een geschenk van de huisvrouw te H.

Over het ontstaan van het schilderij zegt Klinger: 'De eerste stoot ertoe gaven mij zuivere licht- en kleurstudies, die ik vele jaren geleden in Parijs begon te maken. Ik heb toen reeds het schilderij gecomponeerd. Dat men er onwillekeurig een gedachte bij invlecht, is niet meer dan natuurlijk, en zo heb ik geprobeerd drie verschillende wijzen van stille contemplatie zo goed mogelijk te karakteriseren: het doffe, verdroomde wegzinken in het avondlijke duister, het bespiegelend huiveren, waarbij men in het vuur staart en tenslotte het zich wijd openstellen voor de droom'

Op 'e line On line

Na weken van ontberingen is Doarmer weer on line. Ja, er is veel ellende op de wereld waar men geen weet van heeft.

It gewisse Het geweten

Niet iedereen heeft een traditioneel geweten, maar wel heeft iedereen een geweten. Een geweten zegt mij niet welke specifieke keuzes ik moet maken of vermijden, welke handelingen ik moet verrichten of nalaten, maar het doet een appèl op mij om een keuze te maken, om actie te ondernemen en om daarvoor mijn eigen verantwoordelijkheid te dragen. Voordat ik kan kiezen, moet ik ervoor kiezen om te kiezen; tot deze keuze word ik door het geweten geroepen…… Iedereen heeft een geweten; dat doet voortdurend een appèl op ons. Maar niet iedereen reageert daarop, en niemand reageert daar voortdurend op. Daarom doet het geweten alleen maar met tussenpozen een beroep op ons.

M.Inwood over Heidegger

Betizing Verwarring

In ons dagelijks leven, waarin wij de dingen sub specie durationis zien, zien we ook een grote kloof tussen goed en kwaad en worden we heen en weer geslingerd tussen de eisen van de moraal en de verleidingen die ons eigen zijn. Die attitude houdt echter verband met het eerste kennisniveau; een adequate voorstelling van onze natuur maakt een einde aan het conflict tussen rede en passio dat niets anders is dan een voortbrengsel van onze verwarde opvattingen…….. “het is duidelijk dat wij niets nastreven, willen, verlangen noch begeren omdat wij oordelen dat het goed is, maar integendeel, dat wij iets goed noemen omdat wij ernaar streven, het willen, verlangen en begeren”.

R. Scruton over Spinoza

Spinoza onderscheidt sub specie durationis (= onder het aspect van de tijd) en sub specie aeternitatis (= onder het aspect van de eeuwigheid). In het licht der eeuwigheid verdwijnt volgens Spinoza “het verschil”tussen rede en passie.

Op 'e redens Op schaatsen

Omdat het nu een klein beetje vriest, zijn er altijd onverantwoordelijke lieden, die meteen willen schaatsen. Doarmer waarschuwt hen, schaatsen is onnatuurlijk en kan nooit de bedoeling geweest zijn en om zijn woorden kracht bij te zetten bovenstaande schokkende foto’s , die genomen zijn in Starum of zoals de Duitsers zeggen Stavoren in 1963. Deze foto's zijn niet geschikt voor jonge kinderen!

De krystbeam

De eeuwig groene kerstboom van Doarmer. Op de achtergrond is zelfs de kerstster van de overburen nog te zien

Soargje Zorgen

Orpheus mocht zich niet omdraaien toen hij Euridice wilde wegvoeren uit het dodenrijk en haar terugbrengen naar het leven. Hij draaide zich om en Euridice zonk terug in het schimmenrijk. Heidegger wil het bewogen leven ertoe aanzetten zich om te draaien; het moet zichzelf bij de wortel grijpen, dat wil zeggen: het moet de grond gewaarworden waaruit het komt en waaraan het wil ontkomen door zich in zijn wereld vast te leven. Maar valt die ommekeer misschien zo zwaar omdat het leven vermoedt dat er in het hart van zichzelf niets is, een leegte , een horror vacui die het naar buiten jaagt, op zoek naar een invulling? Moeten we om opgewassen te zijn tegen het leven niet voor onszelf verhullen wat ons naar buiten jaagt, de wereld in, waar we altijd wel voor iets moeten zorgen? Heidegger spoort ons ertoe aan om dat wat we elke dag serieus nemen, zo te bekijken dat we daardoor datgene waar we zo serieus voor zorgen niet meer op dezelfde manier serieus te kunnen nemen.

R.Safranski over Heidegger

De kar De keuze

Wordt het dit?

Of wordt het dit?

Deistich Alledaags

Het gaat hierbij niet, en Heidegger beklemtoont dat, om een gezochte, gekunstelde stemming, om een met inspanning verkregen instelling, maar omgekeerd: Wat telt is de gelatenheid van de alledaagse vrije blik. In het leven van alledag is het ons vaak leeg te moede , zegt Heidegger, maar we dekken die leegte even alledaags ook meteen weer toe. Hij roept ertoe op dat haastige toedekken een vervelend tijdje na te laten. Maar dat nalaten is filosofisch zwaar bevochten, want het druist in tegen de spontane alledaagse neiging om aan de wereld te willen vervallen en er niet, zoals in het verduren van het lege ogenblik, uit te vallen. Maar het helpt allemaal niets: zonder dat eruit vallen, zonder die verlorenheid en verlatenheid, zonder die leegte kunnen we het filosoferen niet hebben. Heidegger wil laten zien hoe de filosofie uit het niets van de verveling wordt geboren.

R. Safranski over Heidegger

Net te sêdzjen

Uit de V.krant:

Bij winterdepressie heb je klachten die ook bij andere vormen van depressie voorkomen. Je bent somber, lusteloos en hebt weinig energie. Het liefst zou je de hele dag slapen. Je voelt je minderwaardig en hebt nergens zin in. Op het werk functioneer je niet zoals anders. (1)Besluiten nemen kost je de grootste moeite. Je bent snel geïrriteerd en sociale contacten mijd je het liefst. Trek in snoep en koolhydraatrijk voedsel lijkt onverzadigbaar. Je kan de hele dag door wel snoepen of je hebt vreetbuien.Als deze klachten in de herfstmaanden ontstaan en in het voorjaar weer verdwijnen dan heb je hoogst waarschijnlijk last van winterdepressie. Een grote behoefte aan slaap en eten zijn echter het meest kenmerkend. Het komt vrijwel nooit voor dat iemand met winterdepressie een gebrek aan eetlust heeft of lijdt aan slapeloosheid.

Licht in donkere dagen

Een verstoring van het natuurlijke dag- en nachtritme van het lichaam is hoogstwaarschijnlijk de oorzaak van winterdepressie. Doordat in de winter de lichtsterkte van de zon en het aantal uren daglicht afneemt, wordt de biologische klok niet elke dag ‘gelijkgesteld’. De klok gaat achterlopen en veroorzaakt daarmee een soort van chronische jetlag. Pas als de dagen weer langer en lichter worden krijgt de klok de kans zich te herstellen. Met behulp van lichttherapie herstelt de biologische klok kunstmatig. Tijdens de therapie neem je plaats voor een lichtbak met speciale lampen. Deze lampen stralen licht uit vergelijkbaar met daglicht vlak na zonsopgang. Na vijf behandelingen van drie kwartier voelen veel mensen zich al beter.

(1) En dan kan de l. de dupe worden!!!!!!!!!

In frommeske Een vrouwspersoon

Efkes smoke Even roken

De stepengel is er niet.Hij/Zij rookt even een sigaretje .

Skoftsje Pauzeren

Desimberjûn mei it kâlde stjerreljocht
fan in fiere leafste,
ûntagonglike skientme.
Ûnferweechlike swarte beammen
tsjin in tsjustere loft.
De froast stjurret it libben,
nearne in ûnthjit fan gleonens
en feroaring.
De tiid skoftet.

Toskfleis Tandvlees

Het loopt tegen de kerst , het onderw. volk loopt op het tandvlees en Doarmer loopt elke avond wacht. Hij tuurt dan naar de donkere decemberhemel, want hij verwacht elk moment de eerste kerstengelen .Meestal begint het met een enkeling, maar spoedig daarna kun je hele zwermen waarnemen. Soms landt er ééntje in een tuin om wat uit te rusten of stiekem een sigaretje te roken, hoewel dat natuurlijk niet echt bij een kerstengel past. Sommige engelen hebben een step bij zich, maar die zijn erg zeldzaam.

Oer de selsferleagening Over de zelfverloochening

De christelijke moraal, de boosaardigste vorm van de wil tot liegen, de eigenlijke Circe van de mensheid: dat wat haar heeft bedorven......Dat men de allereerste levensinstincten leerde verachten; dat men een “ziel”, een “geest” verzon om het lichaam te schande te maken; dat men in de meest fundamentele voorwaarde voor het leven, de geslachtelijkheid, iets onzuivers leert zien; dat men in de diepste noodzaak om tot ontplooiing te komen, in de strenge zelfzucht, het woord alleen al is lasterlijk (!), het principe van het kwaad zoekt; dat men omgekeerd in het typische symptoom van neergang en van tegenstrijdigheid der instincten, in het “onzelfzuchtige”, in het verlies aan substantie, in de “verontpersoonlijking” en “naastenliefde” de hogere waarde, wat zeg ik, de waarde op zich ziet!...... De zelfverloocheningsmoraal is de ondergangsmoraal par excellence, het gegeven “ik ga ten gronde” vertaald in de imperatief: “jullie moeten allemaal te gronde gaan”.

Fr.Nietzsche: Ecce homo

Ferflein

Verflossen ist das Gold der Tage,
Des Abends braun und blaue Farben:
Des Hirten sanfte Flöten starben
Des Abends blau und braune Farben
Verflossen ist das Gold der Tage

Georg Trakl

In tin flues Een dun vliesje

Het boek confronteert ons met een kant van onszelf die we liever niet zien. Dat strijd en doodslag ons niet vreemd zijn maar deel van ons, en dat we daaraan, onder de juiste omstandigheden, zelfs een bepaald genot kunnen ontlenen. Dat geeft ons de mogelijkheid dit boek te lezen en daar stilletjes - of minder stilletjes - van te genieten. Maar het laat ook zien dat slechts een flinterdun laagje beschaving ons afhoudt van wilde moordzucht. En dat we alles moeten doen om dat laagje in stand te houden. Het is tenslotte uiterst kwetsbaar.

Maarten van der Werf over "In Stahlgewittern" van Ernst Jünger (1895-1998)

Doarmer leest momenteel dit boek vanwege de leesclub. Hij weet niet precies, wat hij van bovenstaande woorden moet denken. Misschien zijn beschaving en geweld wel onlosmakelijk met elkaar verbonden en begint een beschaving met veroveringen en stort in op het moment, dat men het “gevoel” voor het geweld helemaal verliest. De wereld bestaat nu eenmaal niet alleen uit mijmerende dichters. Misschien kan dat laagje beschaving, waar van der Werf het over heeft wel helemaal niet zonder een basis van geweld, ook al wil "men"de ogen hiervoor sluiten. Doarmer weet het niet.