De tosken fan’e hûn De tanden van de hond

Morgen loopt Doarmer in het dorp D. een 10km wedstrijd. Hij heeft herinneringen aan dit dorp, want in lang vervlogen tijden, toen de wereld nog jong was en helden nog tussen de mensen leefden, heeft hij er eens een halve marathon gewonnen in 1 uur en 15 minuten. Het jaar daarvoor was hij tweede geworden en door het optreden van een agressieve hond, die plotseling Doarmer en zijn medekoploper aanviel, zelfs bijna eerste. Dat heeft hij het jaar daarop rechtgezet. Nu Doarmer een oude man is geworden, slechts omgeven door een wolk van herinneringen , vaag maar toch met klanken en geuren, nemen deze twee wedstrijden in het dorp D. een speciale plaats in. De auto met luidspreker en tijdwaarneming , het geblaf en de tanden van de hond, de beker met tafelhoogte enz. Daarom zal Doarmer morgen weer de stoute loopschoenen aantrekken en voor de zoveelste keer het gevecht met zijn oude tegenstander, de zwaartekracht, beginnen.

De betizing De verwarring

Want wanneer de dingen zo zijn ingericht dat wij ze ons, zodra de zintuigen ze aan ons voorstellen, gemakkelijk kunnen verbeelden en dat wij ze ons bijgevolg gemakkelijk kunnen herinneren, dan noemen we ze goed geordend; in het tegenovergestelde geval slecht geordend of verward. En aangezien datgene wat wij ons gemakkelijk kunnen voorstellen ons aangenamer is dan iets anders, verkiezen de mensen orde boven verwarring, alsof er enige orde in de natuur bestond behalve dan met betrekking tot onze voorstelling.

Spinoza

Noflik Genoeglijk

klik op de foto

In twirre Ne vezzeköttel

Doarmer kreeg van de huisvrouw te H. een boekje met gedichten uit het verre Gelderland en twee zaken fascineerden hem meteen. De dorpsnaam Meddo en de titel van één van de gedichten, te weten “Vezzeköttel” en hij dacht wat is er mooier op de wereld dan een “vezzeköttel oet Meddo” te zijn. Vandaar dat hij geprobeerd heeft het gedicht in het Fries te vertalen.

Ne Vezzeköttel

den hond veulen het ankommen,
begon te blökken en te grommen
vloog ovverende van zo’n angstig geloed…….

opens, wat ging doar an de roeten veurbi’j
ging hoger en hoger, de beume veurbi’j,
met de wind op en naer,

het draeien umme ziene asse,
het waer was lillijk te passe,
töt de natuur was oet eraesd:

de wasmende ston bi’j den noaber op ’t land
worden terugge ebracht met eigen hand;
in ne goeien naoberschop…….

met volle pröttel
veroorzaakt deur ne vezzeköttel:
kwam het boetengebied in bewaeging.

G. Smeenk


In Twirre

de hûn lei it swier op’e lea,
begûn te byljen en te grânzgjen
fleach oerein troch sa’n njoer lûd………..

wat, hommels, gyng dêr lâns de rúten
gyng heger en heger , de beammen foarby,
mei de wyn op en del,

giseljend om syn as,
it waar wie tige fan’e gaai,
oant de natoer him dellein hie:

de waskkuorren stiene by de buorlju op it lân
en waarden werombrocht mei eigen hân,
goed buorjend mei-inoar…………

in protte túchguod
jûn troch in twirre:
krige it bûtengebiet yn ferweech.

It hynstetek De paardendeken

Vandaag heeft Doarmer de stapel dozen geïnspecteerd. Hij heeft er één uitgenomen, op zijn handen gewogen, beklopt, maar er is nog niets van te zeggen. Sinds hij een enkele jaren geleden een paardendeken in zijn pakket vond, wacht Doarmer eigenlijk nog steeds op het bijbehorende paard. Dit jaar zal dat, gezien de afmeting van de dozen, beslist niet het geval zijn. Daarom echter niet getreurd, een blik ananas komt ook altijd van pas. Het leukst zou zijn, als het kerstpakket persoonlijk uitgedeeld werd. Doarmer ziet zichzelf al in een lange rij schuifelen met zijn pet in de hand en als hij dan eindelijk aan de beurt is en de doos met heerlijkheden in ontvangst neemt, dat hij dan licht voorovergebogen stamelt “Dank oe wel, menee’”.

Útfanhûzje Logeren

Vanmorgen heeft Doarmer gedraafd. Gelukkig was het niet gluipende koud en hij hoopt dat het andere week ook weer zulk weer is, anders ben je mooi in de aap uit-van-huis geweest. Een paar dagen geleden had het gespoeld, ja geaast , en dan kom je als draver ook in de knijper. Op de eind van zijn twee-uurs-loop komt Doarmer altijd door een tunneltje en als het allerverscheurendst gespoeld heeft, dan wordt hij nat tot halfweg zijn knijbbels. Morgentemorgen gaat hij ook een eind draven. Dus hij moet maar even in het weer zien.

Ferdwûn Verdwenen

Een lied

Himelske wjukken Hemelse vleugelen

In deze tijd zie je ze weer tegen de avondlijke hemel vliegen, soms in groepjes en soms alleen. Zo zag Doarmer een paar dagen geleden er twee, die tegen een stormachtige wind in ploeterden. De ene vloog duidelijk met meer gemak dan de andere. Toevallig hielden ze een korte rustpauze in de tuin van Doarmer, zodat er een gesprek ontstond. De ene engel begon met de klassieke engelengroet “vrees niet”, waarop Doarmer antwoordde, dat dit geen probleem was, aangezien hij uit het land F. komt en hij vroeg naar het doel van hun reis. Dat bleek de stad A. te zijn, alwaar zij aan de kade een kerstvoorstelling zouden verzorgen. Ook merkte Doarmer op, dat het verschil in vliegkracht tussen beide engelen zo opvallend was, waarop de engel, die werkelijk met hemelse vleugelen vloog, zei, dat dit begrijpelijk was, aangezien zij/hij(1) over “e-wings” beschikte. Volgens hem/haar was dat perfect, vooral tegen de wind in, het enige nadeel was, dat je om de zoveel kilometer de batterij moest opladen. De andere engel knikte enigszins vermoeid.

(1)Zoals bekend hebben engelen geen geslacht.

Oergeunst Afgunst

Ofschoon zelfverachting het tegendeel is van hoogmoed , is niettemin wie zichzelf veracht ten nauwste verwant aan de hoogmoedige. Aangezien zijn droefheid daaruit voortkomt, dat hij zijn eigen machteloosheid erkent door vergelijking met de macht of de deugd van anderen, zal zijn droefheid immers worden verlicht, d.w.z. zal hij zich verblijden, wanneer zijn verbeelding zich bezig houdt met de beschouwing van de fouten van anderen. Vandaar het gezegde: het is een troost voor ongelukkigen dat zij lotgenoten hebben gehad. Daarentegen zal hij te meer bedroefd worden, naarmate hij meent dieper onder anderen te staan, en vandaar dat niemand meer tot afgunst neigt, dan wie zichzelf veracht; dat hij scherp op de daden van anderen let, meer om ze te bevitten dan om ze te verbeteren.

Spinoza

Stoarmje Stormen

Ferjit hjoed net genôch balstiennen yn’e bûse te dwaan/ Vergeet vandaag niet genoeg keien in de broekzak te doen

klik op het stormplaatje voor een andere storm

Brimstich Nors

klik op plaatje

Sinteklaes komt op syn hynder út it fiere Spanje wei,
En hy nimt foar alle berntsjes in hiele protte dingen mei.
En syn feintsje fluch en swart, dy't de sek fol tropje moat,
Fol mei lytse stoute bern, kin sa boas en brimstich sjen!

Sinteklaes rydt op syn hynder troch de hege wite snie,
En hy harket oan de ruten, oft der ek ien ûndogensk wie!
Dogeneaten, pas mar op! Hwant hy skriuwt jim nammen op,
Yn it greate, tsjokke boek, en dan krij'jim foar de broek

Nuver Vreemd

Jaren later, toen ik mijn kinderen meenam naar Holland en we het park Madurodam bezochten, waar tientallen prachtig nagebouwde miniatuurversies van beroemde gebouwen uit heel Nederland staan, was ik diep teleurgesteld toen ik zag dat er geen nagebouwde miniatuurversie van Madurodam zelf was, met daarin uiteraard een nog piepkleinere versie , enzovoort…… Ik was verbaasd over dat hiaat in nota bene Nederland, niet alleen het geboorteland van M.C.Escher, maar ook het land van de beroemde Drostechocolade, waarvan het blik zichzelf een oneindige regressie oplegt; alle Nederlanders zijn daar van jongs af aan mee vertrouwd.

D.Hofstadter