It fersin De vergissing

Doarmer las op een site over “taalwetenschap” een kwis met o.a. de volgende vraag, waarbij het hem opviel dat de tweede Friese zin niet correct was, omdat dit in het Fries een vraagzin zou zijn. Dat van de editie klopt wel, Doarmer was al te laat om een Donald Duck te kopen, zo snel was het uitverkocht.

Donald Duck is dit jaar zestig geworden. Ter gelegenheid van zijn verjaardag verscheen er half april een speciale Friese editie van zijn blad.

FRIES Komst moarn nei Duckstad? NEDERLANDS Kom je morgen naar Duckstad?
FRIES Komst moarn nei Duckstad. NEDERLANDS Je komt morgen naar Duckstad.

Wat is het verschil tussen de Friese en Nederlandse voorbeelden?

a. In de Friese zinnen staat geen lijdend voorwerp.
b. In de Friese zinnen staat geen bepaling van tijd.
c. In de Friese zinnen staat geen onderwerp.
d. In de Friese zinnen staat geen werkwoord.

In driigjende loft Een dreigende lucht

Vandaag zag Doarmer een dreigende lucht in zijn straat

De surveillânse De surveillance

Troch pinneskrassen ûnderbrutsen stiltme

hat him wiidweidich delset yn’e loft.
Hy sit dêr ôfskaat fan’e rôljende tiid,
syn tinzen beferzen yn ûneinigens…….
De sekondewizer tikket it ûnthyt fan feroaring
en yn’e fierte dizig de eftergrûnlûden
fan in oerémis libjen……….
In seldsum amerij.

Oersetting:

Door pennengekras onderbroken stilte
heeft zich breeduit neergezet in de lucht.

Hij zit daar afgescheiden van de rollende tijd,
zijn gedachten bevroren in oneindigheid…….
De secondewijzer tikt de belofte van verandering
en in de verte vaag de achtergrondgeluiden
van een opgewonden leven……..
Een zeldzaam ogenblik.

It ivige weromkommen De eeuwige wederkeer

Als jou nu eens , op een dag of een nacht, een demon achterna sloop tot in je eenzaamste eenzaamheid en tegen je zei:”Dit leven, zoals je het thans leeft of geleefd hebt, zul je nog eens en nog ontelbare malen moeten leven; en er zal niets nieuws aan zijn, maar iedere pijn en iedere lust en iedere gedachte en verzuchting en al het onzegbaar kleine en grote van je leven moet terugkomen, en wel allemaal in dezelfde rang- en volgorde, ook deze spin, ook dit maanlicht tussen de bomen, ook dit ogenblik en ikzelf. De eeuwige zandloper van het bestaan wordt telkens weer omgedraaid, en jij ook , stofje van het stof!” Zou je je niet plat ter aarde werpen en tandenknarsend de demon vervloeken, die zo praatte? Of heb je ooit zo’n onbeschrijflijk moment meegemaakt, waarop je hem zou antwoorden : “Je bent een god, en nooit hoorde ik iets goddelijkers!” Wanneer die gedachte je in haar macht zou krijgen, ze zou je, zoals je bent, veranderen en misschien vermorzelen; de vraag bij alles en iedereen: ‘wil je dit nog eens en nog ontelbare malen?’ zou als de grootste nadruk op je handelingen liggen! Of op hoe goede voet zou je moeten staan met jezelf en het leven, om naar niets meer te verlangen dan naar deze uiteindelijke eeuwige bevestiging en bezegeling?

Friedrich Nietzsche

Berteleppels Geboortelepels

In nij spultsje Een nieuw spelletje

Er is een nieuw spelletje op de op de markt gekomen. De hoofdpersoon is de laatste vrijheidsstrijder (16e eeuw), the cross of the dutchman ( = de plaag voor de Duitser of zoiets).

Hawar Enfin

Hawar, it kaartspyljen is dêr lykwols nea ferdwûn en jûn sil it wer barre( enfin, het kaarten is daar echter nooit verdwenen en vanavond zal het weer gebeuren).

Baarnende eangstme Brandende angst

Nu dus de angst. De angst is de omfloerste koningin van de stemmingen. We moeten de angst onderscheiden van de vrees. Vrees is gericht op iets bepaalds, is kleingeestig. Angst daarentegen is onbepaald en even grenzeloos als de wereld. Het ‘waarvoor’ van de angst is de wereld als zodanig. Voor de angst zinkt alles in zijn naaktheid ter aarde, ontdaan van iedere betekenis. De angst is soeverein, hij kan bij het minste of geringste bezit van ons nemen. Hoe zou hij ook niet, want het eigenlijke vis-à-vis van de angst is het niets. Voor wie angst heeft, heeft de wereld niets meer te bieden, net zo min als het medebestaan van anderen. De angst duldt geen andere goden naast zich….. de angst confronteert het bestaan met het naakte dat van de wereld en van het eigen zelf. Maar wat overblijft als het bestaan door het koude vuur van de angst is gegaan, is niet niets. Door wat de angst heeft verbrand is de gloeikern van het bestaan blootgelegd: het vrijzijn voor de vrijheid zichzelf te kiezen en zichzelf aan te pakken. In de angst ervaart het bestaan dus de onvertrouwdheid van de wereld en de eigen vrijheid. Zo kan de angst beide tegelijk zijn: angst voor de wereld en angst voor de vrijheid.

Safranski over Heidegger

Ûntrochlitber Ondoordringbaar

Ik probeer me niet in te beelden hoe Wittgenstein deze vraag zou hebben beantwoord, maar als evolutionair bioloog zou ik het als volgt formuleren: onze hersenen zijn geëvolueerd om onze lichamen te helpen hun weg te vinden in deze wereld op de schaal waarop onze lichamen handelen. Wij zijn nooit geëvolueerd om de wereld van de atomen te bevaren. Ware dat wel zo, dan zouden onze hersenen rotsen waarschijnlijk wel waarnemen als gevuld met lege ruimte. Massieve voorwerpen zoals rotsen voelen hard en ondoordringbaar aan onder onze handen, omdat andere objecten, inclusief die handen, er inderdaad niet in kunnen doordringen. De reden dat ze dat niet kunnen heeft niets te maken met de omvang van de deeltjes waaruit die materie is opgebouwd of met hun onderlinge afstanden. De reden zijn de krachtvelden die gekoppeld zijn aan die ver uiteengelegen deeltjes  in ‘massieve’ materie. Het is nuttig voor onze hersenen om noties als massiviteit en ondoordringbaarheid te construeren, omdat zulke noties ons helpen ons lichaam te navigeren door een wereld waarin we moeten navigeren; een wereld waarin voorwerpen, die wij ‘massief’ noemen, niet dezelfde ruimte kunnen bezetten.

R. Dawkins

Midsieusk tinken Middeleeuws denken

Ik houd eraan vast, dat er niets algemeens op welke wijze dan ook buiten de geest bestaat, maar dat alles wat algemeen is , bestaat in de geest.

William van Ockham (1280- 1348)

Ockham, bekend vooral door “het scheermes van Ockham”, is een nominalist, dat wil zeggen voor hem bestaan alleen de individuele dingen werkelijk en niet de algemene begrippen, de zogenaamde universalia. Nominalisten worden zo genoemd, omdat voor hen algemene begrippen slechts een naam, een nomen, zijn. Tegenover de nominalisten staan de realisten, voor hen zijn de algemene begrippen wel werkelijk, reëel.

It eachweid Het vergezicht

Op weg naar de plaats B. om daar uitgebreid te gaan shoppen om de zomercollectie op peil te brengen, houdt men onderweg enkele rustpauzes om te genieten van vergezichten en Scandinavische zwerfkeien.