Dieptepunt

Ieder heeft zo tijdens een jaar wel een dieptepunt. Die van mij is morgen, want dan ben ik jarig. Eigenlijk zou je zo’n dag feestend in een Oekraïens bordeel moeten doorbrengen, waarna je weer helemaal gelouterd het burgerlijke bestaan kan uithouden. Misschien zou ik de snor moeten afscheren om maar iets heel ergs te noemen. Maar niets van dit alles, morgen heb ik gewoon mijn verjaardag en ik zal die dag maar gelaten voorbij laten gaan. Jammer vind ik wel, dat mijn landgenoot D. gisteren belde met de mededeling, dat hij voor het eerst mijn verjaardag moet missen, het speet hem ook ontzettend. Landgenoot D. is een kleurrijk figuur, die altijd vreemde dingen meemaakt en vooral goed op gang komt, als hij een borrel opheeft en zijn favoriete prooidieren om zich heen ziet, “ het onderwijsvolk”. Maar goed, een rustige verjaardag mag ook wel eens. Het is zelfs de vraag of dochter H. en zoon J. vrijdag al komen. Ik ben nu net zo’n oude boer, die, terwijl de wind om de boerderij giert, mistroostig naar de oprijlaan kijkt in de hoop, dat één van zijn kinderen hem ooit op een dag zal bezoeken. Misschien komt wel niemand, dan heb ik een echte Remy-verjaardag. Ja, Doarmer, dat krijg je als je niet aardig bent tegen de mensen en alleen maar met je carrière bezig bent. Dat zou een goed voornemen voor het komende jaar zijn, dat ik wat meer afstand neem van mijn werk en mij wat meer richt op de mensen om mij heen. Maar dat werken zit nu eenmaal in je, dat krijg je er niet zo snel uit en er komen zoveel problemen op ons af, die allemaal nog opgelost moeten worden. Misschien dat ik volgend jaar mijn verjaardag toch maar in de Oekraïne vier.