Het is altijd nu

Laatst sprak ik zo’n man, je weet wel zo’n man met een “goede” baan, druk,druk, druk, en deze man had het over hypotheken, levensloopregelingen en “eerder stoppen”. Hij weidde uit over allerlei financiële vernuftigheden.Het valt mij wel vaker op, dat de fanatiekste werkers het meest over stoppen praten. Je doet en spaart en bedenkt van alles, jarenlang, zodat je uiteindelijk een paar maanden eerder mag stoppen. Ja,ja, er is heel wat verborgen leed op deze wereld! Nu heb ik zelf heel weinig met hypotheken, levensloopregelingen en uitgebreide verzekeringen. Dit voorbereiden op een rustig einde heeft voor mij iets tragisch. Jaren geleden sprak ik met een jong echtpaar uit het oosten des lands, twintigers, die net een huis gekocht hadden met een slaapkamer beneden. Deze slaapkamer, vertelden ze vol trots , gingen ze eerst inrichten als werkkamer, maar “ later” was de kamer vooral handig omdat je dan geen trap had naar de slaapkamer. Dit was een prachtig voorbeeld van een levensloopregeling wat betreft de indeling van het huis. Goed, je plant je leven, omdat je denkt , dat dit werkt en tegelijkertijd vernietig je het. Leven als voorbereiding op het einde heeft wel iets Egyptisch. Jarenlang ben je bezig met het inrichten van je graftombe, de piramide, het kost handenvol geld en intussen had je al die energie ook kunnen gebruiken om te leven. Happiness ist found along the way, not at the end of the road. Ik moet natuurlijk wel de piramides verdedigen, want ze zijn indrukwekkend en de farao’s lieten natuurlijk de anderen werken, dit in tegenstelling tot de eerder genoemde man.