Ik heb de witte water-lelie lief,Daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.
Rijzend uit donker-koele vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer...........
Frederik van Eeden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten