Loos Alarm
Kunstbroeder Carmiggelt zag mij eens, jaren geleden,
vrolijk op straat, met vrienden
schertsend en lachend, vlak bij een cinema, en dacht:
"Het lijkt waarachtig wel of hij gelukkig is.
Wat fijn, wat heerlijk voor die jongen,
maar wat rampzalig voor de literatuur."
Gerard Reve
2 opmerkingen:
Het grote, diepe woud dat geen einde kent, en de eindeloze zee die in de diepte zwart wordt, daaruit komt alles voort, maar het is zoveel dat het je dreigt te overspoelen: de struiken grijpen je en houden je vast, en boven je sluiten zich de wateren. Maar geef het een naam en het zal je, dankbaar voor die naam, voortaan dienen en voeden. Ik noem het M., en brand er kaarsen voor, terwijl ik werk. Laat, heel laat ontdekte ik dit alles. Toch is mij heel veel gegeven geworden.
"Gerard Reve, in Brieven aan Simon Carmiggelt, Utrecht/Antwerpen 1988. p.87
Met de lunch even geen zin in dat dagelijke kleffe broodje met kaas dat al te lang in de broodtrommel zit? Of in die leeggelopen kroket die nukkige dames u in de kantine serveren? Vlieg dan eens naar downtown Londen voor wat misschien wel het duurste broodje ter wereld is.
Ok, goedkoop is het broodje niet. Maar voor die 85 Engelse ponden (zo'n 120 euro) krijg je wel een speciaal brood dat vierentwintig uur aan het gisten is geweest met een mayonaise van foie gras en zwarte truffel. Daar bovenop Magyu rundvlees, dat is vlees uit Japan van koeien die elk hun eigen verwarmde stal hebben gehad. En wat te denken van plakjes Brie de Meaux, een van de meest verfijnde kazen ter wereld en als finishing touch nog wat gegrilde paprika en cherrytomaatjes?
Eet smakelijk!
Een reactie posten