Het groene hek

Geheime opname van buiten het heelal genomen.

Het spel

“Zie je dat .......... Hij geeft toe dat hij de wet niet kent en tegelijkertijd beweert hij dat hij onschuldig is.”

Franz Kafka: Het Proces

De enige manier om een spel op te leggen waarbij zeker is dat men wint, is er voor te zorgen dat de ander het niet kent……. De wet wint het spel op voorwaarde dat de onderdanen het spel spelen. Haar strategie is dus hen tot spelen te dwingen. Om de onderdanen voor te bereiden op het genieten van hun rechten door zich aan de wet te onderwerpen, zijn er het gezin, de school, de gevangenissen en alle bijzondere kennis die daarmee verband houdt: pedagogie, morele en godsdienstige opvoeding, opvoeding tot burger, psychiatrie, criminologie enzovoort……. De methoden waarmee de wet haar onderdanen mobiliseert, zijn alledaagse methoden, men komt ze overal tegen. Het gaat erom ze tot spelen te dwingen, hoewel de organisator bij ieder beurt wint.

André Glucksmann: Les maîtres penseurs

It mûltsje

Ja, die Augen waren's, ja, der Mund,
Die mir blickten, die mich küßten.
Hüfte schmal, der Leib so rund
Wie zu Paradieses Lüsten.
War sie da? Wo ist sie hin?
Ja! sie war's, sie hat's gegeben,
Hat gegeben sich im Flieh'n
Und gefesselt all mein Leben.

Goethe: West-östlicher Divan

Devotie

Onderweg op het P.pad kwam Doarmer veel wonderbaarlijke zaken tegen. De wonderen waren zo talrijk, dat het eigenlijk geen wonderen meer waren. Nadat hij de Zeven Voetvallen voorbij Sittard beklommen had, zag Doarmer links en rechts van de weg honderden stokken, rolstoelen en krukken liggen, weggegooid omdat ze overbodig geworden waren. Hier en daar lag zelfs een prothese.Het hele landschap straalde zo'n geneeskracht uit, dat elk ongemak hier kansloos was. Je zult hier maar dokter zijn, dacht Doarmer nog, terwijl hij gulzig van het geneeskrachtige water dronk en bovendien zijn flesje vulde.

Op 'e P.berg yn 'e rein

Paradigma

Stel dat Doarmer morgen tot de conclusie komt, dat het complete heelal omgeven is door een 3.64 meter hoog groen hek, dat één keer in de twee miljoen jaar compleet opnieuw in de verf gezet wordt en dat hij bovendien het aantal daarvoor benodigde bussen verf ( 1 liter) heeft berekend. Is dat dan een wilde, onzinnige speculatie? Misschien, maar wellicht ook is de tijd nog niet rijp om deze ontdekking te “hanteren” .
Volgens Thomas Kuhn (1922-1996) heeft elke periode zijn eigen “paradigma”, een samenhangend stelsel van modellen en theorieën ,die een denkkader vormen waarmee de “werkelijkheid” geanalyseerd wordt. Hij is van mening , dat er geen onafhankelijk en objectief onderzoek bestaat, omdat alleen die resultaten worden aanvaard, die overeenkomen met het in die periode heersende paradigma, de rest wordt als irrelevant terzijde geschoven. Gelukkig vindt er zo nu en dan een intellectuele revolutie plaats en wordt een bestaand paradigma omvergeworpen, er ontstaat een compleet nieuw wereldbeeld. Als voorbeeld noemt hij de theorie van Copernicus, die de opvatting van Ptolemaeus , dat de zon om de aarde draaide verving. Daardoor ontstond een nieuw paradigma, de kijk op de wereld is dan zo veranderd, dat je ze ook niet meer kunt vergelijken, het zijn ook psychologisch verschillende werelden. Het is onmogelijk de aard van de werkelijkheid te onderzoeken zonder van een paradigma uit te gaan, de wetenschap komt dus volgens Kuhn ook niet steeds dichter bij de waarheid.
Wie weet, dat in een volgend paradigma de hek-theorie wel het antwoord op vele vragen is.

Betterskip

Misschien dat deze bloemen een beetje helpen tegen de impingement disease.

Overvloed

Toen Zarathustra dertig jaar oud was, verliet hij zijn thuis en het meer Urmi en ging het gebergte in. Hier genoot hij zijn geest en zijn eenzaamheid, en werd deze tien jaar lang niet moe. Eindelijk echter veranderde zijn hart – en op een morgen stond hij op bij het morgenrood, ging voor de zon staan en sprak tot haar aldus:” Gij grote ster! Wat zou uw geluk voorstellen, wanneer gij hen niet had, voor wie gij schijnt! Tien jaar lang zijt gij hierheen gekomen, naar mijn grot: gij zoudt genoeg gekregen hebben van uw licht en van deze weg, zonder mij, mijn adelaar en mijn slang; maar wij wachtten u op, ieder morgen, ontdeden u van uw overvloed en zegenden u daarvoor. Ziet!Ik heb genoeg van mijn wijsheid, gelijk de bij, die te veel honing verzameld heeft, ik heb behoefte aan handen, die zich uitstrekken, ik wil wegschenken en uitdelen, tot dat de wijzen onder de mensen andermaal vrede gevonden hebben met hun dwaasheid en de armen met hun rijkdom. Daartoe moet ik afdalen naar de diepte: gelijk gij des avonds doet, wanneer gij achter de zee afdaalt en zelfs de onderwereld van licht voorziet, gij overdadig rijke ster!Ik moet evenals gij , ondergaan, zoals de mensen het noemen, naar wie ik wens af te dalen. Zegen mij derhalve, gij vredig oog, dat ook een al te groot geluk zonder nijd kan aan zien! Zegen de beker, die wil overlopen, opdat het water in gulden pracht aan hem ontstroomt en de weerglans van uw zaligheid overal verbreidt! Ziet! Deze beker wil wederom leeg worden, en Zarathustra wil wederom mens worden”. Aldus begon Zarathustra’s ondergang.

Fr. Nietzsche

Een spiegel In spegel

Denken en taal . De traditionele opvatting over de relatie tussen deze twee formuleerde de kerkvader Augustinus . Volgens hem was het spreken de uiterlijke expressie van een innerlijk proces, het denken. Woorden drukken ideeën uit, die in onze geest opkomen, onafhankelijk van de taal. Een aantal 20ste eeuwse denkers zoals Wittgenstein en Lev Vygotsky denkt daar anders over. Vygotsky zegt:” De structuur van de taal is niet eenvoudigweg het spiegelbeeld van de structuur van het denken.We kunnen dus woorden niet beschouwen als de kleding die om de gedachte wordt gehangen. Taal is niet slechts een uitdrukkingsvorm van uitgewerkte gedachten. Het denken wordt geherstructureerd als het in taal wordt omgezet.” Dit laatste houdt eigenlijk een omkering van de opvatting van Augustinus in, namelijk dat ons denken “bepaald “ wordt door de taal. Culturen met een verschillende taal beleven de wereld letterlijk op een andere manier.

Nog eens Friedrich Jitris Freark

De keerzijde van het christelijke medelijden met het lijden van de naaste is de diepgewortelde argwaan tegen alle vreugde van de naaste, zijn vreugde aan alles wat hij wil en kan.

Wij mogen nog zo veel deelneming gevoelen met een ongelukkige: in zijn tegenwoordigheid spelen wij altijd een beetje komedie, we zeggen veel niet, wat wij denken en hoe wij het denken, met de behoedzaamheid van een arts aan het bed van een ernstig zieke.

Van alle troostmiddelen doet troostbehoeftigen niets zo goed als de bewering dat er in hun geval geen troost mogelijk is. Daarin schuilt een dusdanige onderscheiding, dat zij hun hoofd weer oprichten.

En tenslotte: wanneer de mensheid niet aan hartstocht te gronde gaat, dan zal zij aan een zwakheid te gronde gaan: wat wil men liever?Dit is de hoofdvraag. Willen wij voor haar een einde in vuur en licht of in zand?

Friedrich Nietzsche: Morgenröte

Verjaardag Jierdei

Vandaag gaat Doarmer in gezelschap van o.a. Dr.Oetker op bezoek bij de huisvrouw te H. De huisvrouw is deze maand namelijk 50 jaar geworden.

Lieve huisvrouw , namens alle weblogmedewerkers van harte gefeliciteerd. U heeft wel een feestje verdiend na een arbeidzaam leven in dienst van de medemens. Deze laatste woorden zijn van de pastoor te H., die vandaag helaas verhinderd is vanwege herderlijke bezigheden.

Krijt

Groep onderw. mensen aan het begin van schooljaar op pad om nieuwe krijtvoorraad aan te leggen (ca.1800). De vrouw op het schilderij geeft aanwijzingen, terwijl de man half liggend probeert met zijn handen een stuk krijt los te wrikken. Rechts in beeld een toekijkende manager.

Het certificaat

Eindelijk heeft Doarmer ook een diploma!!!!!!!!

Twee paar schoenen

Wer das elent bawen wel,
der heb sich auf und sei mein gesel
wol auf sant Jacobs straßen!
Zwei par schuoch der darf er wol
ein schüßel bei der flaschen
Ein braiten huot den sol er han
und an Mantel sol er nit gan,
mit Leder wol besezet,
es schnei oder regn oder wähe der wint,
daß in die luft nicht nezet.
Sack und stab ist auch darbei.....

Begin van een oud pelgrimslied, waarin de juiste uitrusting van een pelgrim/wandelaar beschreven wordt. Dus o.a. twee paar schoenen, een brede hoed en ook een staf. Het woord "elent" betekent buitenland. In dit lied gaat het om het bezoeken van het graf van de heilige Jacobus in Santiago de Compostela.

Hindernissen

Een tijd geleden zag Doarmer tijdens het P.pad plotseling 100 koeien op zich af komen. Dat is toen goed afgelopen en hij dacht dat hij nu alles wel gehad had, maar niets is minder waar. Vandaag, Doarmer moest nog 4 kilometer, veranderde een landweggetje in een snel stromende rivier! Met het water halverwege de kuiten heeft Doarmer de tocht voortgezet en het einddoel bereikt.Werkelijk niets had hem op dat moment tegen kunnen houden. Maar toen hij, zittend op een terras aan de rivier de M., de hele tocht nog even overdacht, werd hij toch wat melancholiek. Het doel was bereikt, een verkeersregelaar/visboer had bewezen, dat ook hij het P.pad kon lopen. Maar wat nu? Zou de rest van zijn leven nu alleen maar bestaan uit doelloosheid, eenzaamheid en onderw.? Met name dat laatste baart Doarmer grote zorgen.

Het beeld

Vandaag heeft Doarmer op de P. berg gestaan. Tijdens de beklimming had hij een mooi uitzicht op de stad M. en toen begon het te stortregenen. Gelukkig kon Doarmer in de stad M. schuilen bij een Mariabeeld tussen honderden brandende kaarsen en hij dacht, het is goed zo'n beeld en de warmte van al die kaarsen. In de kerk heerste verder duisternis, maar het was een "goede duisternis" en buiten kletterde de regen. Het was alsof het beeld tot Doarmer sprak "ga heen, verzamel hout en bouw een boot, want dit is wel heel veel water, het mag best een skutsje worden, dat vind ik wel een elegant schip". Maar dacht Doarmer, ik ben maar een eenvoudige verkeersregelaar, die een beetje verstand heeft van de vishandel en bovendien sprak het beeld natuurlijk niet echt, want iedereen weet, wat een stortregen met je fantasie doet.

Stortregenen Eazje

De ôfrûne tiid hat Doarmer in protte rein sjoen. Op it stuit hat er der gjin ferlet fan, hy sil besykje it Piterpaad ôf te meitsjen.

Ierdeljocht

In ljurk, dy’t yn ‘e súvre moarn
de lege lânnen efterlit,
dy’t, dronken fen syn eigen toan,
oars net as silvren blidens wit,
en as syn liet nei de ein ta rint
al wer bigjint;

Sa springt myn hert, út leed en ûnk,
út lege mieden fen fortriet,
en sjit omheech, in ljochte fûnk,
in blinkend, selsforgetten liet,
det sjongend altyd heger klimt
en nea gjin ein mear nimt.

Fedde Schurer

Biljertsje

Staat ik hiero op het hoekie
te driebanden met de Heer
komt Satan vragen oftie mee
mag doen?Helemaal niet
zegt de Heer en stoot de bal
van wit zo door de hoek weer
terug via de korte band
pats boven op de rooie
Waarom niet vraagt de Duivel
Omdat ik zwart ben zeker?
Lulkoek zegt de Heer en jaagt
de bal over de vijf banden twee
keer dat hele biljart rond
Ten eerste kan je niet tegen
je verlies en ten tweede doe
je biljarten met z'n tweeën

Jules Deelder

Geld verdienen Jild fertsjinje

" Geld verdienen", antwoordde de zoon op de vraag waar het om te doen is. Toen de vader hem enigszins verward aankeek (was hij daar verantwoordelijk voor, hij die zo begaan is met het sociale? Had hij dit deze jongen bijgebracht?) voegde de zoon daaraan toe: " Nee, laat ik het corrigeren, ik wil gewoon heel veel geld verdienen".

A. Klamer: In hemelsnaam

De hoed

Gustav Klimt: Dame mit Hut und Federboa

Uitspraken

Ik leg me toe op 't schryven van levend hollandsch. Maar ik heb schoolgegaan.

Ik geef wenken, geen regels.

't Is onbillyk van 'n cirkel, den hoek te verwyten dat-i scherp is.

Van de maan af gezien, zyn wy allen even groot. Voor 'n weter zou er geen verschil merkbaar zyn tusschen de kennis van 'n kind en van den wysgeer die 't meest en 't zuiverst gedacht heeft.

De oude heer Kappelman had 'n bui van wysbegeerte, en sprak aldus:
Myn zoon, let op uw zeggen, meer dan op uw doen, en het zal u wèlgaan in den winkel dien ik u geven zal naast het kamertjen uwer geboorte. Het doet er weinig toe, myn zoon, of de pruimen goed zyn die ge verkoopt, zeg en herhaal: wat zyn die pruimen byzonder goed.

De godsdienst is een goede zaak,
En geeft het menschdom veel vermaak.’

Multatuli

Jitris kozakken

Kozakken trekken Utrecht binnen 1813

Kozakken

Ilja Repin (1844-1930)

Wurden

Ingelsk Frysk Nederlânsk
at-sign (@) aapke (@) apenstaartje (@)
attachment taheakke attachment
backslash (\) oerbekstreek (\) backslash (\)
slash (/) foaroerstreek (/) schuine streep(/)
backspace wisker backspace
browse blêdzje bladeren
browser noasker browser
bug brek bug
caps lock kaptaalskoattel hoofdletter lock
return oerbekkaai returntoets
clipboard klamboerd klembord
computer kompjûter/rekkenreau computer
cursor rinnerke/skowerke cursor
delete key wiskkaai deletetoets
directory triemtafel directory

Het medelijden It begrutsjen

Reden waarom het een ernstige vergissing is, wanneer moraalhistorici van probleemstellingen uitgaan als: “Waarom werd de medelijdende handeling geprezen?”. De mens van het voorname type is voor zijn gevoel zelf waardebepalend, hij heeft geen goedkeuring van node, hij oordeelt:” Wat voor mij schadelijk is, is schadelijk als zodanig,” hij ziet zichzelf als iets waaraan de dingen eerst hun eer ontlenen, hij is waardenscheppend. Alles wat hij over zichzelf weet eert hij: deze moraal is zelfverheerlijkend. Op de voorgrond staan het gevoel van overvloed, van macht die buiten haar oevers wil treden, het geluk van de hoogspanning, het bewustzijn van een rijkdom die zou willen schenken en afstaan – ook de voorname mens helpt de ongelukkige, niet of bijna niet uit medelijden, maar meer uit een drang die door machtsovervloed wordt teweeggebracht……..Voorname, dappere mensen die zo denken staan het verst af van de moraal die juist in medelijden of désintéressement een blijk van moraliteit ziet; geloof in zichzelf, trots op zichzelf, een houding van elementaire vijandschap en ironie tegenover “onbaatzuchtigheid” behoren al even stellig tot de voorname moraal als voorzichtigheid en een lichte geringschatting voor mededogen en een “warm hart”.

Fr. Nietzsche: Jenseits von Gut und Böse (IX, 260)

Stand van zaken hardlopen

Gisteren voor het eerst in anderhalf jaar weer in de heuvels gelopen, 90 minuten. Na ongeveer 50 minuten kwam ik de dames M. en M. en S. tegen, die ook bezig waren met een duurloop. Ze hadden mij al van verre herkend, zeiden ze, “ aan mijn wapperende haren”. Ik geloof, dat ik de tondeuse er maar inzet, anders word je niet meer serieus genomen Het lopen in de heuvels is mij wel goed bevallen en na afloop kwam ik ook G. nog tegen, die had er 2 uur opzitten. Kortom het leek wel een reünie. Vandaag heb ik samen met J. 85 minuten gelopen. J. komt terug van een blessure en heeft het idee, dat ze te langzaam loopt. Nou, daar merk ik niets van .Wij lopen samen een route, die voert over een vierbaansweg in aanleg en elke keer als we daar lopen begint het stevig te regenen. Zo ook vanavond, maar het is goed voor de wapperende haren. Beide zijn we warmweerlopers en wij waren dan ook ontzettend teleurgesteld, dat de 10 km in het dorp W. vanwege juist dat weer is uitgesteld. De wedstrijd vindt nu plaats in september.

Papa

De wrâld ferbetterje

Ich kann mir die gegenwärtige Lage der Menschheit schlechthin nicht denken als diejenige, bei der es nun bleiben könne; schlechthin nicht denken als ihre ganze und letzte Bestimmung. Dann wäre alles Traum und Täuschung; und es wäre nicht der Mühe wert, gelebt und dieses stets wiederkehrende, auf nichts ausgehende und nichts bedeutende Spiel mit getrieben zu haben. Nur inwiefern ich diesen Zustand betrachten darf als Mittel eines bessern, als Durchgangspunkt zu einem höhern und vollkommenern, erhält er Wert für mich; nicht um sein selbst, sondern um des Bessern willen, das er vorbereitet, kann ich ihn tragen, ihn achten und in ihm freudig das Meinige vollbringen. In dem Gegenwärtigen kann mein Gemüt nicht Platz fassen noch einen Augenblick ruhen; unwiderstehlich wird es von ihm zurückgestoβen; nach dem Künftigen und Bessern strömt unaufhaltsam mein ganzes Leben. Ich äβe nur und tränke, damit ich wiederum hungern und dürsten und essen und trinken könnte, so lange, bis das unter meinen Füβen eröffnete Grab mich verschlänge und ich selbst als Speise dem Boden entkeimte?...... Nimmermehr kann dies die Bestimmung sein meines Seins und alles Seins. Es muβ etwas geben, das da ist, weil es geworden ist; und bleibt und nimmer wieder werden kann, nachdem es einmal geworden ist; und dieses Bleibende muβ im Wechsel des Vergänglichen sich erzeugen und in ihm fortdauern und unversehrt fortgetragen werden auf den Wogen der Zeit.

Fichte (1762-1814)

Fichte is van mening dat de wereld buiten het Ik een projectie is van dat Ik zelf . Alles wat er bestaat is een product van het Ik zelf. Daardoor bereikt de mens een absolute vrijheid die door niets te beïnvloeden is. In 1798 werd Fichte beschuldigd van atheïsme, omdat hij het Ik als goddelijk beschouwde.

De willekeurige verstoring

Vanuit onze huidige zienswijze kunnen wij zonder meer stellen dat het monotheïsme, dat weliswaar lange tijd een gunstig klimaat bood voor een primitieve ontwikkeling van onze reële kennis, vervolgens een zware belemmering gaat vormen, wanneer we deze kennis systematisch willen gaan uitbreiden: het verhindert immers dat een fundamenteel besef van de onveranderlijkheid der natuurwetten uitgroeit tot een volledig en onvervangbaar beginsel. Want ieder godsdienst zal ook in zijn eenvoudigste vorm, steeds op zijn minst willen vasthouden aan althans de mogelijkheid van een plotselinge, willekeurige verstoring van de natuurlijke orde; en daar zullen we pas van af raken, wanneer het theologisch denken volledig wordt opgegeven.

Auguste Comte (1798-1857) : Discours sur l’esprit positif.

Comte legde de basis voor het zogenaamde "positivisme". De wereld is wel saai op die manier. Zo nu en dan een willekeurige verstoring, een wonder, zou alles wel opvrolijken. Je laat de scherven van een kopje vallen en op de grond ligt het kopje, de tijd loopt ineens een half uur terug, je kunt zomaar over het water lopen. Comte had ook nog nooit van quantum-mechanica gehoord.

Het Niets It Neat

Wij trachten echter de vraag naar het Niets te stellen. Wat is het Niets? Reeds bij de eerste aanloop tot deze vraag doet zich iets ongewoons aan ons voor. Als wij de vraag aldus stellen, poneren wij het Niets bij voorbaat als iets wat zus of zo “is” – als een zijnde. Maar daarvan verschilt het toch juist ten enenmale. Als wij naar het Niets vragen – naar wat en hoe dat Niets is – dan slaat het onderzochte in zijn tegendeel om. De vraag berooft zich aldus zelf van haar eigen onderwerp. Dienovereenkomstig is ook ieder antwoord op deze vraag van huis uit onmogelijk, want het neemt noodzakelijkerwijs deze vorm aan: het Niets “is” dit of dat. Ten aanzien van het Niets zijn vraag en antwoord beide op dezelfde wijze ongerijmd………. Waar gaan wij het Niets zoeken? Hoe kunnen wij het Niets vinden? Moeten wij om iets te vinden , niet eigenlijk al weten dat het er is? Inderdaad!........ Overkomt de mens in zijn bestaan inderdaad een dergelijke gestemdheid waarin hij pal voor het Niets zelf wordt geplaatst? Zulk een gebeurtenis is mogelijk en speelt zich ook werkelijk af – zij het ook zeer zelden en slechts voor enkele ogenblikken – in de grondstemming van de angst……De angst openbaart het Niets.

Martin Heidegger(1889 – 1976)

Heidegger maakt een onderscheid tussen Angst en Furcht (=vrees). Vrees is altijd bevreesd zijn voor iets bepaalds.

De ketting It keat

Wat is het eigenlijk dat mij gebonden houdt? Met welk soort ketting was de Fenriswolf gebonden? Zij was gesmeed uit het lawaai dat kattenpoten maken als die de grond betreden, uit de baard van vrouwen, uit de wortels van stenen, uit het huilen van een kind, uit de ademhaling van de vissen en het speeksel van vogels. Zo ben ik ook gebonden met een ketting, gesmeed uit duistere fantasieën, uit angstige dromen, uit bange vermoedens en onverklaarbare angsten En deze ketting “ is erg soepel, zacht als zijde;ze geeft bij de sterkste spanningen mee en kan nooit door slijtage breken”.

Søren Kierkegaard

Opmerking:
Merkwaardig, dat Kierkegaard o.a. als materiaal het huilen van een kind noemt. Dit is geen zeldzaam verschijnsel. Fenris of Fenrir was de zoon van de god Loki. Het was een reusachtige wolf, die uiteindelijk met de ketting Gleipnir vastgelegd kon worden. Gleipnir was gemaakt van: de ademhaling van de vis, de baard van een vrouw, het speeksel van een vogel, de wortels van de berg, het geluid van de poten van een kat en de pezen van een beer.

De koeien, de buren en het toeval

Op dit pad vond de ontmoeting met de honderd koeien plaats .

De afgelopen dagen heeft Doarmer in Limburg het Pieterpad gelopen en hij is tot Sittard gekomen. Het Pieterpad heeft een lengte van 488km. Doarmer heeft daarvan nu 452km afgelegd en hij moet alleen nog het Limburgse heuvelland door om het einddoel te bereiken. Vandaag liep het traject een stukje door Duitsland en daar kwamen op een zandpad zo’n 100 koeien Doarmer tegemoet sjokken . De vriendelijke boer, die erbij hoorde, sprak keurig Limburgs, en pas in het gesprek werd Doarmer duidelijk, dat hij in Duitsland liep. Ja, je hebt interessante ontmoetingen op het Pieterpad! Toen Doarmer aan het eind van het traject op het marktplein van Sittard van een kopje koffie met een broodje gezond genoot, zaten op datzelfde terras buren uit het dorp W. Door deze gebeurtenissen wordt het toch al stevige geloof van Doarmer alleen nog maar versterkt.

Sprekke

En als ik over mijn liefde niet kan spreken,
als ik 't niet heb over je haar, je lippen, je ogen,
geven toch jouw gezicht dat ik bewaar in mijn ziel,
de klank van je stem die ik bewaar in mijn geest,
de dagen van september die opdoemen in mijn dromen,
vorm en kleur aan mijn woorden en mijn zinnen,
op welk onderwerp ik ook inga, over welk denkbeeld ik ook praat.

K.P. Kavafis (Grieks dichter 1863-1933): December 1903

Moal fan de dr. is sûn

Samar in leauwen

Ik ontdekte dat die vrienden die bewonderaars van Marx, Freud en Adler waren, erg onder de indruk waren van een aantal gemeenschappelijke trekken van deze theorieën en vooral van het feit dat deze theorieën zoveel konden verklaren. Bijna alles wat op het vlak waarop deze theorieën betrekking hadden, gebeurde, leken zij te kunnen verklaren. De studie van een van deze theorieën leek een merkwaardig effect te hebben op eenieder die haar deed: het was een intellectuele bekering en openbaring waarbij de ogen voor de nieuwe waarheid werden geopend die voor nog niet ingewijden verborgen lag. Wanneer de ogen eenmaal geopend waren, zag men overal confirmerende gevallen: de wereld was vol van confirmaties van de theorie. Wat er ook gebeurde , steeds werd de theorie bevestigd. De waarheid van de theorie leek dus manifest te zijn en ongelovigen waren duidelijk mensen die de manifeste waarheid niet wilden zien, hetzij omdat dit tegen hun klassenbelang was, of omdat ze iets “verdrongen” hadden wat nog steeds niet geanalyseerd was en luid om behandeling schreeuwde…… Een marxist kon niet de krant opslaan zonder op iedere pagina evidentie voor zijn interpretatie van de geschiedenis te vinden.

Een theorie die door geen enkele voorspelbare gebeurtenis kan worden weerlegd, is onwetenschappelijk. Onweerlegbaarheid is geen deugd van een theorie, zoals mensen vaak denken, maar een ondeugd.

Karl Popper (1902-1994)

De griene see en de wite fûgels

Doarmer hat oan it griemen west. De ûnderste is nij.

De lêste minsken

Herhaaldelijk is de zorg uitgesproken dat het individu iets belangrijks heeft verloren, tegelijk met de bredere sociale en kosmische horizonten van het handelen. Sommige hebben hierover geschreven als het verlies van een heroïsche dimensie van het bestaan. Mensen hebben niet langer een gevoel voor een hogere bestemming, voor iets wat waard is om voor te sterven. In de negentiende eeuw sprak Alexis de Tocqueville soms op deze manier, en verwees naar de “petits et vulgaires plaisirs” waarnaar mensen in het democratisch tijdperk de neiging hebben te zoeken. In andere verwoording lijden wij aan een gebrek aan hartstocht.Kierkegaard zag de “tegenwoordige tijd” in deze termen. En Nietzsches “laatste mensen” bevinden zich op het definitieve dieptepunt van deze neergang; voor hen zijn geen aspiraties overgebleven, behalve naar een “zielige behaaglijkheid”.

Charles Taylor: De malaise van de moderniteit

De nije ingel

Er bestaat een schilderij van Klee dat Angelus Novus heet. Daarop staat een engel afgebeeld die eruitziet als stond hij op het punt zich te verwijderen van iets waar hij naar staart. Zijn ogen zijn opengesperd, zijn mond staat open en zijn vleugels zijn uitgespreid. Zo moet de engel van de geschiedenis eruitzien. Hij heeft het gelaat naar het verleden toegekeerd. Waar voor ons een aaneenschakeling van gebeurtenissen verschijnt, ziet hij één grote catastrofe die onafgebroken puinhoop op puinhoop stapelt en ze hem voor de voeten smijt. Hij zou wel willen stilstaan, de doden wekken en het verpletterde samenvoegen. Maar een storm waait uit het paradijs die in zijn vleugels blijft hangen en zo sterk is dat de engel ze niet meer kan stuiten. Die storm drijft hem onstuitbaar de toekomst in, die hij de rug toekeert, terwijl de puinhoop voor hem tot de hemel rijst. Wat wij de vooruitgang noemen is die storm.

Walter Benjamin (1892-1940)

Nieuws

Het twiljocht is van karakter veranderd. Het onderw. is geen thema meer, de "zwarte" opmaak is weg en Doarmer gebruikt deze weblog nu om af en toe foto's te plaatsen. Lezers, die graag een bepaalde foto geplaatst willen hebben, kunnen deze opsturen. Natuurlijk worden de foto's wel beoordeeld, of zij wel "plaatsbaar" zijn.

Doarmer

Het kalf It keal

Wie het verhaal heeft bedacht van de dorpsvrouw die ermee begon een pasgeboren kalf te strelen en in haar armen te nemen en daar steeds mee doorging tot het een grote os was, die zij als gevolg van gewenning nog steeds kon dragen, heeft mijn inziens prima begrepen wat nu precies de macht der gewoonte is. Want de gewoonte is inderdaad een harde en verraderlijke leermeester, die zonder dat wij het in de gaten hebben stukje bij beetje aan gezag wint. Maar heeft hij zich eenmaal, na een zacht en inschikkelijk begin, mettertijd genesteld en bij ons op de troon gewerkt, dan ontdekken wij al algauw dat zijn trekken verbeten en despotisch zijn, en kunnen wij zelfs niet meer in vrijheid naar hem opzien. Dan blijkt dat hij keer op keer de natuur geweld aandoet.

Michel de Montaigne 1533-1592

Pake

Omgangstaal

De meeste uitspraken en vragen die over filosofische onderwerpen zijn geschreven, zijn niet onwaar, maar onzinnig. We kunnen daarom dit soort vragen helemaal niet beantwoorden, maar alleen hun onzinnigheid vaststellen. De meeste vragen en uitspraken van filosofen berusten op het feit dat wij de logica van onze taal niet begrijpen. Het zijn vragen van het soort of het goede meer of minder identiek is met het schone. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de diepste problemen eigenlijk geen problemen zijn. Alle filosofie is taalkritiek.

Ludwig Wittgenstein: Tractatus logico-philosophicus

Wittgenstein had kritiek op het taalgebruik van de filosofen. Dit taalgebruik liep volgens hem het risico “kant noch wal te raken”, hij verdedigt de omgangstaal.

April

Miniatuur uit een getijdenboek gemaakt door de gebroeders van Limburg in opdracht van de hertog van Berry(ca.1410) .In dit getijdenboek staan 172 miniaturen , terwijl in die tijd 20 miniaturen al rijkelijk was. Een getijdenboek was bedoeld voor de devotie van leken om op vaste tijdstippen uit te bidden.

Doarmer

Pilatus kabelbaan

Schoonheid Skjintme

Amor en Psyche

In jûn yn augustus

It wurdt al earder tsjuster,
in mankelike dize hat de wrâld betsjoend,
in foarpriuwke fan’e hjerst, fan grizens
en dan de rein, jimmeroan de rein,
ik leauw , ik haw hjoed myn dei net .

De oersetting

Doarmer hat juster en hjoed Twente besjoen. Juster hat er mei I., M. en „buurman“ yn de omkriten fan it doarp E. rûn en hjoed hat er mei „de huisvrouw te H.“ ek te kuierjen west. En no soe Doarmer wol in oersetting hjirfan hawwe wolle.

De gedoofde fakkel De dôve toartse

Hero vindt Leander

Leander, een jongen uit Abydus ,een stad aan de Aziatische kant van de Hellespont, was verliefd geworden op Hero, een knappe priesteres van Aphrodite, die woonde in Sestus ,een stad aan de Europese kant van de Hellespont. Iedere nacht zwom hij de zee-engte over, ca. 5 km, om in Sestus zijn beminde Hero te bezoeken. Tijdens een stormachtige nacht doofde de fakkel die Hero op een torentje van haar huis altijd aanstak om haar geliefde te leiden. Daardoor vond Leander de kust niet en verdronk. Toen Hero de volgende ochtend het lijk van Leander aan de voet van de toren zag liggen, wierp zij zich van verdriet in de zee.

Swannen

As in wite dream to driuwen,
fen gjin ûnrêst steurd of skeind,
jimmeroan yensels to bliuwen,
yn’e sinne en as it reint;

En den yn in pracht fen fearren
- as men’t mearke leauwe mei-
ek noch sjongende to stjerren…
siz, hwa docht it jimme nei?

Inne de Jong

Vertaling:
Als een witte droom te drijven,
door geen onrust gestoord of geschonden,
altijd jezelf te blijven,
in de zon en als het regent;

En dan in een pracht van veren
- als men het sprookje mag geloven-
ook nog zingend te sterven......
zeg, wie doet het jullie na?