Ja, die Augen waren's, ja, der Mund,
Die mir blickten, die mich küßten.
Hüfte schmal, der Leib so rund
Wie zu Paradieses Lüsten.
War sie da? Wo ist sie hin?
Ja! sie war's, sie hat's gegeben,
Hat gegeben sich im Flieh'n
Und gefesselt all mein Leben.
Goethe: West-östlicher Divan
4 opmerkingen:
Gedachte van een jong meisje in 1963: "Je kunt beter lang met je 'mûltsje' op een zuurtje van Jamin sabbelen dan dat je em, zoals je vriendin het doet, al heel snel na een kort sabbelgenot doorbijt en wegslikt. Alleen praat je daar niet met je vriendin over.
Yn syn tinzen wol Doarmer it mûltsje tútsje.
Wat it mûltsje beter kon doen sprak het meisje niet over(met haar vriendin.
Lief meisje, Doarmer hoopt, dat het sobjen lang duurt.
Een reactie posten