Iemand die na vele bittere gevechten tegen zijn eigen natuur tenslotte de eindoverwinning heeft behaald, is enkel nog als zuiver kennend wezen, als heldere spiegel van de wereld over. Hem kan niets meer bang maken, niets meer emotioneren, want alle duizend draden van het willen die ons mensen aan de wereld gebonden houden en ons in de vorm van begeerte, vrees, afgunst of woede onder voortdurend lijden heen en weer sleuren, die heeft hij doorgesneden. Met een rustige glimlach kijkt hij nu terug op de hersenschimmen van deze wereld die er ooit in slaagden ook zijn gemoed te bewegen en te pijnigen, maar die nu onverschillig voor hem staan, als schaakstukken wanneer het spel is afgelopen of als uitgetrokken carnevalsvermommingen in de ochtend die ons de nacht tevoren nog voor de gek hielden en aan het schrikken maakten. Het leven in al zijn verschijningsvormen zweeft nog slechts ergens voor hem uit, als een ijle verschijning, als de lichte ochtenddroom van iemand die al half ontwaakt is, waar de werkelijkheid al doorheen schemert zodat de dromer er niet meer door misleid kan worden. En net als deze droom lost het tenslotte op in het niets zonder abrupte overgang.
Arthur Schopenhauer
Doarmer vindt de beelden, die Schopenhauer gebruikt, mooi bijvoorbeeld “als een lichte ochtendddroom”, maar met zijn levensopvatting heeft hij wat moeite. Achter alles zit volgens Schopenhauer “de blinde levenswil”, die alleen maar wil overleven en dat meedogenloos doet. Als wij door de illusies, “de sluier van de Maya” in het Hindoeisme, heenprikken en deze werkelijkheid zien, dan, zegt Schopenhauer, zouden wij ermee kappen. Hij vond het leven eigenlijk maar niets, vervuld van lijden , als mens heb je alleen maar de keuze beul of slachtoffer te zijn en zelfs dan geldt: kweller en gekwelde zijn één.
Arthur Schopenhauer
Doarmer vindt de beelden, die Schopenhauer gebruikt, mooi bijvoorbeeld “als een lichte ochtendddroom”, maar met zijn levensopvatting heeft hij wat moeite. Achter alles zit volgens Schopenhauer “de blinde levenswil”, die alleen maar wil overleven en dat meedogenloos doet. Als wij door de illusies, “de sluier van de Maya” in het Hindoeisme, heenprikken en deze werkelijkheid zien, dan, zegt Schopenhauer, zouden wij ermee kappen. Hij vond het leven eigenlijk maar niets, vervuld van lijden , als mens heb je alleen maar de keuze beul of slachtoffer te zijn en zelfs dan geldt: kweller en gekwelde zijn één.
4 opmerkingen:
Nog een uitspraak van Schopenhauer:
Religie is trouwens in het algemeen wel een waar meesterstuk van dressuur: dressuur van het menselijk denkvermogen namelijk. Daarom kan men er ook, zoals bekend, niet vroeg genoeg mee beginnen. Er is geen absurditeit zo dol of het lukt nog wel om die bij alle mensen in het hoofd te stampen, mits men er maar voor hun zesde jaar mee begint ze de onzin in te prenten, door die zonder ophouden en met plechtige ernst in te prevelen.
Er zijn er die zich kunnen losmaken van elke vorm van dressuur of gedragsbepaling. U, beste Doarmer, lijkt mij deel uit te maken van deze kleine groep, waarvan ik de naam niet noemen durf. Ik vond deze uitspraak en wil hem u niet onthouden:
"Bestimmte Situationen geben den in ihr verwurzelten
Mitgliedern unwillkürlich soziale Verhaltensmuster vor, die die Weise vorzeichnen,
wie man sich in einer bestimmten Lage zu verhalten hat. Die Mitglieder
können aus der eingelebten gemeinsamen Situation spontan den Maßstab des angemessenen
Verhaltens schöpfen, weil der eingewachsene Programmgehalt oft in
Atmosphären des Gefühls eingebunden ist. Dies gilt z.B. für einen spezifischen Familienton,
kann aber auch komplexe Leitbilder wie die des spanischen Höflings, des
französischen Gentilhomme oder des britischen Gentleman umfassen, die sich nicht
durch die Aufzählung von zu befolgenden Regeln bestimmen lassen, sondern gerade
als ganzheitlicher, vom Spießer oder Parvenu nicht einfach kopierbarer Stil der großzügigen
Lässigkeit (desinvoltura)".
Ook na het zesde jaar kan er nog veel gebeuren mits de juiste condities aanwezig zijn of geschapen kunnen worden.
De spaanse hoveling waarvan hierboven sprake is: Baltasar Gracian, meende het volgende:
"Gebruik de gebreken van anderen.
Wanneer gemis leidt tot verlangen, is dit een zekere manier om anderen te manipuleren. Filosofen hebben gezegd dat gemis niets is, en staatslieden dat het alles is: de laatsten hadden gelijk. Sommige mensen betreden de trap van andermans verlangen om bij hun eigen doel te komen. Ze halen voordeel uit de penibele situaties waarin anderen verkeren, en gebruiken problemen om hun eigen honger te stillen. Ze vinden de angel van de wens nuttiger dan de voldoening van het bezit en wanneer de dingen lastiger worden, wordt het verlangen vuriger. Een subtiele manier om te krijgen wat u wilt: houd hen afhankelijk".
Waarde Zeno,wat u vertelt over Baltasar Gracian doet Doarmer denken aan Machiavelli. Ook een favoriet van Doarmer. Schoperhauer ziet de dressuur van de godsdienst, maar hij geeft eigenlijk geen oplossing, want als wij de sluier wegtrekken ,dan blijkt wereld een hel te zijn. Dit is ook het bezwaar van een Nietzsche tegen deze opvatting. Dat wat Schopenhauer met afschuw vervult, dat is voor Nietzsche juist het leven.Begrijp ik overigens uw uitspraak over de desinvoltura goed, komt deze overeen met groβzügige Lässigkeit?
Een reactie posten