Het voordeel van deze pony is, dat hij na het borstelen lacht!
7 opmerkingen:
Anoniem
zei
Voor de cursiste: deze staat in het Palazzo Nuovo (Musei Capitolini) in Rome, eerste verdieping. Het beeldje van deze jonge centaur is van Lucullisch marmer en meet 136 cm. Het stamt uit de Villa Hadriana (Tivoli) en is dus te dateren uit de eerste helft van de 2e eeuw.
Dr. Oetker, wat een precisie. Ik gedachten begeef ik mij in het Palzzo Nuovo op de eerste verdieping en kijk ik, geladen met jouw woorden, neer op het beeldje van deze jonge centaur in Lucullisch marmer. Overigens heeft die Hadriana iets met keizer Hadrianus te maken?
Soms in den hoogen noen der heete zomerdagen Ontspant de visschersknaap, die loom zijn leden baadt, Half scherts, half medelij, 't paard van den schelpenwagen, Dat hinnikt van genot en wild de hoeven slaat.
Doch hij, met kalmen lach, grijpt onversaagd, sterkhandig, Zijn ruige manen vast, bedwingt zijn drift, en, vlug, Met eenen breeden zwaai bespringt hij, naakt, 't stilstandig Nu lijdzaam wachtend dier den breede' en naakten rug !
Dan stuurt hij zeewaarts in. En waar, in lage reven, De laffe branding breekt, blijft hij, uitdagend, staan En machtig, brons op bruin, tot ééne leest verheven, Bespot hij, een centaur, den machtlooze' oceaan.
Wel ziet hij, diep in zee, uit de even waterwellen, Een kleine spitse golf, al naar zij nader rent, Gestaêg verkleurend tot een machtgen breker zwellen, Al grommlende in zijn borst een duister dreigement ...
Maar hij, met strak gelaat, wacht, schrap zich stellend, zonder Ontroering, tot de golf, schijnwoedend, schuimverbleekt, In éénen langgerekt-traagsidderenden donder Zijn tuimlende overmacht aan 't roerloos tarten wreekt ...
En dan, uitbundig, barst het hoog gegier van 't water, En 't brieschen van den hengst, die worstelt om een steê, Met zijn' metalen lach saam uit in één geschater Dat opklimt uit het schuim en uitschalt over zee !
Terwijl vrouwlijk Nederland op Talpa zich vergaapt aan 'Schmack the pony'lees ik in Gossaert's gedicht over de kracht van het onderlijf van het paard en de dito kracht van 'the voice' uitvloeiend over de zee.
Het voordeel van deze pony is, dat hij na het borstelen lacht!
7 opmerkingen:
Voor de cursiste: deze staat in het Palazzo Nuovo (Musei Capitolini) in Rome, eerste verdieping. Het beeldje van deze jonge centaur is van Lucullisch marmer en meet 136 cm. Het stamt uit de Villa Hadriana (Tivoli) en is dus te dateren uit de eerste helft van de 2e eeuw.
Als amazone houd ik er niet van als de aap zo uit de mouw komt. Liever kijk ik recht in de ogen van een Engels volbloed of een bastaard Haflinger.
Dr. Oetker, wat een precisie. Ik gedachten begeef ik mij in het Palzzo Nuovo op de eerste verdieping en kijk ik, geladen met jouw woorden, neer op het beeldje van deze jonge centaur in Lucullisch marmer.
Overigens heeft die Hadriana iets met keizer Hadrianus te maken?
Soms in den hoogen noen der heete zomerdagen
Ontspant de visschersknaap, die loom zijn leden baadt,
Half scherts, half medelij, 't paard van den schelpenwagen,
Dat hinnikt van genot en wild de hoeven slaat.
Doch hij, met kalmen lach, grijpt onversaagd, sterkhandig,
Zijn ruige manen vast, bedwingt zijn drift, en, vlug,
Met eenen breeden zwaai bespringt hij, naakt, 't stilstandig
Nu lijdzaam wachtend dier den breede' en naakten rug !
Dan stuurt hij zeewaarts in. En waar, in lage reven,
De laffe branding breekt, blijft hij, uitdagend, staan
En machtig, brons op bruin, tot ééne leest verheven,
Bespot hij, een centaur, den machtlooze' oceaan.
Wel ziet hij, diep in zee, uit de even waterwellen,
Een kleine spitse golf, al naar zij nader rent,
Gestaêg verkleurend tot een machtgen breker zwellen,
Al grommlende in zijn borst een duister dreigement ...
Maar hij, met strak gelaat, wacht, schrap zich stellend, zonder
Ontroering, tot de golf, schijnwoedend, schuimverbleekt,
In éénen langgerekt-traagsidderenden donder
Zijn tuimlende overmacht aan 't roerloos tarten wreekt ...
En dan, uitbundig, barst het hoog gegier van 't water,
En 't brieschen van den hengst, die worstelt om een steê,
Met zijn' metalen lach saam uit in één geschater
Dat opklimt uit het schuim en uitschalt over zee !
(Geerten Gossaert)
Dr.Oetker, it hynder, sa beskreaun, libbet foar Doarmer.
Lieve amazone, denkend aan de Haflingers, ziet doarmer zichzelf over een zandweggetje gaan , rondom maisvelden, met naast zich de zon.
Terwijl vrouwlijk Nederland op Talpa zich vergaapt aan 'Schmack the pony'lees ik in Gossaert's gedicht over de kracht van het onderlijf van het paard en de dito kracht van 'the voice' uitvloeiend over de zee.
Een reactie posten