Dit is nu de lange geschiedenis van de herkomst van de verantwoordelijkheid. De taak een dier te fokken dat beloften mag doen, impliceert, zoals we al hebben begrepen, als eerste voorwaarde en voorbereiding een andere taak, namelijk de mens eerst tot op zekere hoogte noodzakelijk, eenvormig, gelijk onder gelijken, regelmatig en bijgevolg berekenbaar te maken. Het enorme karwei van wat ik de “zedelijkheid van de zede” heb genoemd – het eigenlijke werk van de mens aan zichzelf gedurende de langste tijd dat de menselijke soort heeft bestaan, zijn hele voorhistorische werk vindt hierin zijn zin, zijn grote rechtvaardiging, hoeveel hardheid, dwingelandij, stompzinnigheid en idiotisme het ook in zich heeft: de mens werd met behulp van de zedelijkheid van de zede en de sociale dwangbuis werkelijk berekenbaar gemaakt.
Fr. Nietzsche: Zur Genealogie der Moral
Fr. Nietzsche: Zur Genealogie der Moral
2 opmerkingen:
Leave Zonette, was die pater Pierre misschien een jezuiet en Doarmer is benieuwd naar zijn relatie met de zwager, gezien de "Franse mededeling"? En heeft de zwager "Het schitterende gebrek" wel gelezen?
De bril
Zonette belde een zwager voor een leuk gesprek en om hem wat te vragen.
Hij pakte meteen op.
"Da's snel," zei ze "'t lijkt wel dat je zit te wachten."
"Altijd"
"Dan heb je wel heel veel geduld"
"Helemaal niet. Ik grijp em gewoon"
"Mag ik je wat vragen. Ik heb er twee. Welke vraag wil je als eerste?"
"Kies zelf maar"
"Dan doe ik de tweede. Meteen met de deur in huis dus. Wat vroeg die vrouw op school, waar jij het afgelopen zaterdag overhad, toen jij op je 16e een bril ging dragen"
"Dat was geen vrouw, het was een pater. Pater Pierre Robin. Die vroeg niets. Hij zei prompt toen hij mij zag: Vous êtes diminué en beauté"
"Dan heb ik toch nog een derde vraag of wil je liever de eerste vraag horen"
"Heb je niks te doen? Moet je niet werken?"
"Maar ik ben aan het werk"
En ze durfde verder te vragen.
"Heb jij het schitterende gebrek van Japin gelezen?"
"Ja over die Casanova en het eindigt met dat hij in die hoerentent in Amsterdam verdwijnt"
"Nou volgens mij eindigt het met dat die vrouw verdwijnt naar Amerika met die man die goed voor haar materiële geneugten zorgt. Ze krijgt bovendien daar drie kinderen.
Mag ik dan nog een vierde en laatste vraag stellen?"
"Welk jaar was het toen jij 16 werd? 19..?"
"Eh 1758."
Het is even stil aan de andere kant van de lijn.
"Nee 1744"
Zonette verbaast zich in stilte over zijn antwoord.
"Dat je dat weet" zegt ze
"Maar ik bedoelde eigenlijk welk jaar was het toen jij 16 werd?"
"Dat ga ik niet zeggen; jij kunt toch rekenen!"
"Natuurlijk I. Als het klopt dat je in 1940 geboren bent, kan ik dat."
Even is ze in gedachten. En proeft ze de uitkomst. In dat jaar werd ze geboren......
"Wil je nu de eerste vraag nog horen?"
"Als je die nog weet"
Hij had haar zeven jaar geleden ook al eens beledigd met dat zij net als zijn moeder al vroeg aan het dementeren was.
"Je komt toch wel tennissen a.s. vrijdag?"
"Dat weet ik niet. Dat laat ik nog wel horen"
"Dan wens ik je nog een leuke voortzetting van deze dag. Ik vond het in ieder geval een leuk gesprek en ik weet nu veel meer. Dat je dat zomaar weet van die 1744"
"Och ja ik kon het gauw opzoeken ik zit achter de computer. Dus ik weet bijna zeker dat het 1744 is.
En ik wens je nog een meer strukturele voortzetting van deze dag"
Waarna het mbzagesprek naar éénieders blijdschap werd verbroken.
Een reactie posten