Daarom heb ik reeds eerder opgemerkt dat volgens mijn beginselen alle individuele gebeurtenissen zonder uitzondering uitvloeisels zijn van een algemeen plan. Men moet zich niet verwonderen dat ik deze dingen probeer te verduidelijken door vergelijkingen, ontleend aan de zuivere wiskunde, waar alles regelmatig toegaat en waar het mogelijk is om moeilijkheden op te klaren door een nauwkeurig onderzoek, dat ons genot schenkt, om zo te zeggen, van het aanschouwen van de ideeën van God. Men kan een opeenvolging of reeks van getallen opstellen, die schijnbaar geheel onregelmatig is, waarin de getallen groter en kleiner worden schijnbaar zonder regel; en toch kan hij die de sleutel van het geheim bezit en de oorsprong en bouw van deze opeenvolging van getallen begrijpt, een regel aangeven die het duidelijk maakt dat de reeks geheel regelmatig is, en zelfs dat zij mooie eigenschappen heeft…. In die zin kan men het schone woord van Bernard van Clairvaux toepassen: Ordinatissimum est minus interdum ordinate fieri aliquid: Het behoort bij de grote orde dat er enige kleine wanorde is.
Leibniz (1710)
Leibniz (1710)
Doarmer houdt ook van deze “lytse disoarder”, hij moet zich niet indenken, dat alles goed geregeld is, alles onder controle. Zou er dan nog “leven” zijn op aarde? Waarschijnlijk alleen maar een levensloopregeling. Dat volgens Leibniz er toch “een grote orde” is, misschien, zolang Doarmer er maar geen last van heeft, voor hem, als eendagsvlieg, is dat ook niet van belang.
5 opmerkingen:
Doarmer is hier wel erg postmodernistisch bezig, dus geen geplande maatschappij, maar een heerlijke chaos, waarin het individu vrij is.Holisten geloven zelfs, dat uit de chaos door een spontane zelfordening weer orde ontstaat en dat laatste zou Doarmer wel heel jammer vinden.Is het misschien ook mogelijk de chaos te plannen?
Lees 'Het handboek voor de manager'.
Vroeger hield de zoon van de rector magnificus -professor in de natuurkunde- van mij. Hij durfde mijn domein regelmatig te betreden.
Wat hij dan zag was volgens hem een ordelijke wanorde of, zo ik wilde, een wanordelijke orde.
Nooit heb ik geweten dat ik daarmee een adept van Leibniz(1710) ben.
Dr. Oetker, u heeft gelijk, maar Doarmer wordt altijd zo droevig, want als hij zo'n handboek leest dan denkt hij, wat moeten ze een moeilijke jeugd gehad hebben en daar blijven ze last van houden, daar kan geen afvinkcursus iets aan veranderen en dan voelt Doarmer zich schuldig, dat hij als visboer wel een leven heeft.
Lieve adept, zonder wanorde zou de wereld verschrikkelijk zijn, eentonig, maakbaar,levenloos, zonder poezie. Misschien hebben wij orde nodig, maar zeker ook de wanorde.
Een reactie posten