Van broeken en koningen

Ik heb lang met een van hen gepraat. Maar ik had een slechte tolk, die zo dom was dat hij mijn gedachten niet begreep, zodat ik geen plezier beleefde aan dit gesprek. Toen ik mijn bezoeker vroeg welk voordeel hij had van de hoge positie onder de zijnen (want hij was een leider en onze matrozen noemden hem koning) , antwoordde hij: het voordeel voorop te lopen tijdens een oorlog. Toen ik hem vroeg hoeveel mannen hem volgden, wees hij me een terrein, om aan te geven dat het er zo veel waren als er op dat terrein konden staan: dat zullen er vier - of vijfduizend geweest zijn. Ik vroeg hem of met de oorlog ook zijn gezag ten einde was. Hij zei dat het in zoverre bleef dat, als hij de dorpen bezocht die van hem afhankelijk waren, er paden voor hem werden vrijgemaakt in het struikgewas van hun bossen, zodat hij er gemakkelijk doorheen kon.
Dat is allemaal zo slecht nog niet, maar, het is waar, ze dragen geen broeken.

Montaigne (1533-1592) beschrijft hier een gesprek, dat hij voerde met een indiaan , die speciaal uit het pas ontdekte Amerika naar Europa was gehaald omdat de Franse koning graag een inboorling wilde ontmoeten.Vooral in de 17de en 18de eeuw heerste bij bepaalde filosofen de opvatting, dat de mens in zijn natuurlijke staat goed was, er ontstond het beeld van “ de edele wilde”, vooral indianen leken hiervoor zeer geschikt en ze werden inderdaad soms ook aan Europese hoven geïntroduceerd en koningen “herkenden” dan in een of ander opperhoofd een natuurlijke soortgenoot. Eigenlijk is de edele wilde nooit uitgestorven en het verschijnsel duikt steeds weer op. Doarmer heeft wel eens mensen ontmoet, die zo over Friezen spraken, primitief, maar recht door zee enz. Nu is Doarmer helemaal niet snel op zijn teentjes getrapt, maar als hij dergelijke beschuldigingen hoort dan gaat hij meteen in de verdediging, want voordat je het weet word je op schaatsen en met een kievitsei in je broekzak als curiositeit ten paleize ontvangen.