De waarheid, de schillenboer en de marktvrouw

Vandaag had Doarmer een aantal bijzondere ontmoetingen. Eerst kwam hij de Waarheid tegen. Hij had altijd gedacht, dat de Waarheid niet bestond, maar dat blijkt dus een vergissing te zijn. Toen Doarmer dit de Waarheid vertelde , moest zij , de Waarheid is uiteraard een vrouw, ontzettend lachen. “ Ja “, zei ze, “ dat misverstand kom ik wel vaker tegen, maar ik besta wel degelijk, dat zie je toch.” Dat kon Doarmer niet ontkennen en hij maakte meteen van de gelegenheid gebruik om de Waarheid een vraag te stellen. “ Ben ik aardig ?”, vroeg hij. “ Dat ben jij. “ antwoordde de Waarheid meteen. Opgelucht liep Doarmer verder, want de Waarheid had gesproken. Even later zag hij langs de weg naast een bak een schillenboer met een hart van mos zitten, die op nieuwe schillen wachtte. “ Volgens mij heb jij de Waarheid gezien”, riep de schillenboer “ doe je daar ook iets mee?” Tja, dacht Doarmer, wat moet je ermee , je kunt de Waarheid onder ogen zien, maar dan houdt het wel op. “Vergiss mich”, hoorde hij de schillenboer nog roepen, maar Doarmer liep stevig verder en na ongeveer een half uur stapte hij de herberg van het stadje D. binnen. Daar had hij zijn derde ontmoeting, want aan de bar zat een vrouw, die hij kende van de markt. “Je moet je haar niet kammen, anders word ik boos”, zei ze. Een boze marktvrouw is wel het laatste, wat Doarmer wil en hij beloofde meteen nooit weer een kam aan te raken. “ Zo mag ik het horen” gromde de vrouw “ terwijl ze een jenever achterover sloeg, “ maar spreek je de waarheid, ik vertrouw je niet helemaal, je bent het type computerreparateur.” Doarmer probeerde nog uit te leggen, dat hij eigenlijk een onschuldig kind is, dat naïef door de wereld dwaalt, maar de marktvrouw bleef onverbiddelijk. “ Vraag de schillenboer maar, die zit verderop bij een bak en anders de Waarheid zelf, want die loopt daar ook ergens rond”, zei Doarmer wanhopig. De marktvrouw greep hem bij de kraag en keek hem diep in de ogen en zei “ Nu moet jij eens goed luisteren, ventje , de Waarheid loopt niet rond, maar bevindt zich altijd op een vaste plaats, zodat zij gevonden kan worden en een schillenboer daarentegen zit niet op schillen te wachten maar loopt rond met de kar om ze te verzamelen, jij kletst maar wat.” De woorden van de marktvrouw raakten Doarmer diep en terwijl zij nog steeds stevig zijn kraag vasthield, besefte hij, dat het wel eens lastig is als je het leven als een grote droom beschouwt.