Angelje Hengelen

Met de wereld om mij heen heb ik niets te maken. Ik leef in de zeventiende, begin achttiende eeuw. Dat ik in een auto rij vind ik eigenlijk iets volslagen krankzinnigs……Ik ben geen stadsmens. Ik voel mij veeleer een boer, een visser. Ik ben een archetypisch mens. In mij leven de symbolen nog. Een boom is een symbool, een mens is een symbool…. Ik ken de vervoering van een mens, in lang vervlogen tijden levend. Mij zeggen het ritueel in een tempel en de mis in de kerk nog iets. De taak van de religie is om met bepaalde diensten het mysterie te vieren. Niet om de wereld te verbeteren. Dat zeggen ze wel, maar dat is gelul…. De katholiek wendt zich ook niet tot Hem, de Zoon, maar altijd tot de Moeder. Dan zegt Zij: “ Een beetje geduld; ik breng het wel voor mekaar.” Woensdagmorgen gaat Hij vissen met Zijn Kornuiten. Hij is dan altijd in een geweldige stemming. En terwijl Hij net die hele hengelboel op de bromfiets hijst, zegt Zij: “ D’er is nog wat. Teken het eventjes.” En dan tekent Hij dat. Dan is het rond. Zij is goed, zonder rechtvaardig te zijn. Zij is geen rechter. Kijk, als ik mij bij Haar moet verantwoorden, speel ik het wel klaar. Ik vraag me wel af wat mijn taak daar precies zal zijn. Hopelijk verwart Hij me aan de hemelpoort met Zijn ouwe kop niet met Wolkers of Mullis.

Gerard Reve