Een kussende visboer is, hoe romantisch het ook klinkt, een zeldzaam verschijnsel. Als we naar Doarmer kijken, zien we immers een hardwerkende visboer, die zijn godvruchtig leven in eenzaamheid doorbrengt. Anders dan bij een pater is dit niet zijn eigen keuze, maar eerder een noodlottige bijkomstigheid van zijn verknochtheid aan de vishandel. Hoewel hij op gezette tijden tijdens het regelen van het verkeer in het buitengebied lekker uitwaait, bespeur je toch altijd een penetrante vislucht wanneer Doarmer in de buurt is. Hoe veel erger wordt het verwende vrouwelijke reukorgaan door deze walm getroffen en hoe spijtig is het voor Doarmer, dat vrouwen zo weinig opgewonden raken van de lucht van een versgebakken bokking!
Een prachtige plaat, eerst dacht ik dat het een gewoon plaatje was zoals je er zoveel ziet, maar toen ik beter keek... Het is goed dat nu eindelijk eens die mensen opluchting wordt geboden, ik wil niet meteen zeggen bevrediging, die zich altijd hebben afgevraagd waarom vissen elkaar nooit zoenen hoewel hun monden daarvoor wel geschapen lijken, zoenlippen zijn het gewoon, dikke zoenlippen. Om gek van te worden. Helaas kunnen vissen niet gekust worden (nou ja misschien zijn er ichtofielen, de pater s.j. zal wel weten wat dat betekent) maar deze aanblik vergoedt veel.
Voor celibatair levenden gelijk uw pater is het genoeg, wanneer mijn gedachten een kant opgaan die met het celibaat op gespannen voet staat, even een van Doarmers wellustig uitgestalde makrelen diep in de ogen te kijken om iedere zondige gedachte te verdrijven.
8 opmerkingen:
Een kussende visboer is, hoe romantisch het ook klinkt, een zeldzaam verschijnsel. Als we naar Doarmer kijken, zien we immers een hardwerkende visboer, die zijn godvruchtig leven in eenzaamheid doorbrengt. Anders dan bij een pater is dit niet zijn eigen keuze, maar eerder een noodlottige bijkomstigheid van zijn verknochtheid aan de vishandel. Hoewel hij op gezette tijden tijdens het regelen van het verkeer in het buitengebied lekker uitwaait, bespeur je toch altijd een penetrante vislucht wanneer Doarmer in de buurt is. Hoe veel erger wordt het verwende vrouwelijke reukorgaan door deze walm getroffen en hoe spijtig is het voor Doarmer, dat vrouwen zo weinig opgewonden raken van de lucht van een versgebakken bokking!
Allez zeg,
Het zogenaamde "Ordralfabétix-effect".
Ja mensen,de vis wordt duur betaald
Een prachtige plaat, eerst dacht ik dat het een gewoon plaatje was zoals je er zoveel ziet, maar toen ik beter keek...
Het is goed dat nu eindelijk eens die mensen opluchting wordt geboden, ik wil niet meteen zeggen bevrediging, die zich altijd hebben afgevraagd waarom vissen elkaar nooit zoenen hoewel hun monden daarvoor wel geschapen lijken, zoenlippen zijn het gewoon, dikke zoenlippen. Om gek van te worden. Helaas kunnen vissen niet gekust worden (nou ja misschien zijn er ichtofielen, de pater s.j. zal wel weten wat dat betekent) maar deze aanblik vergoedt veel.
Natuurlijk zijn er ichtofielen, zij vormen de basis van Doarmers bestaan.
Eerwaarde pater, Doarmer ziet u zaterdag wel weer op de markt, als u uw gebakken visje komt halen
Voor celibatair levenden gelijk uw pater is het genoeg, wanneer mijn gedachten een kant opgaan die met het celibaat op gespannen voet staat, even een van Doarmers wellustig uitgestalde makrelen diep in de ogen te kijken om iedere zondige gedachte te verdrijven.
Ik krijg nu echt zin in Doarmer. Ik bedoel zijn lekkerbekjes natuurlijk.
Een reactie posten