De Friezen zijn zonder twijfel buitengewoon trots op hun eigen land. Ze beschouwen hun leefomgeving als het middelpunt van de wereld; bijna als het paradijs. Er bestaat een verhaal over een bewoner van För, die in de hemel kwam. Hij keek wat om zich heen en mompelde toen “Precies zoals thuis op För”.Met het groeiende Friese bewustzijn ontwikkelde zich een steeds grotere claim op erkenning van de taal en het volkskarakter. Het waren moeilijke tijden in de jaren rond het midden van 19e de eeuw, met de twee Sleeswijkse oorlogen van 1848-1850 en 1864. Vaak was het toevallig oorlogsgeluk, dat bepaalde of kortere of langere tijd de Duitsers, dan wel de Denen de macht hadden in de Friese parochies en gemeenten. Burgemeesters, ambtenaren, priesters en leraren werden onafgebroken vervangen door de partij die binnentrok en de steden overnam. Zowel de
Duitsers als de Denen keerden zich daarbij tegen de Friezen, die vaak door beide partijen werden beschouwd als reële of potentiële verraders; in ieder geval als onbetrouwbaar, omdat ze zich niet wilden binden aan de ene, dan wel de andere partij. Er was sprake van zowel Duitse als Deense onderdrukking van de Friese zaak.
Niettemin ondervinden de Friese taal en cultuur meer en meer begrip. In 2004 nam de Landdag van de deelstaat Sleeswijk Holstein een aantal wetten aan, die in de gebieden waar Fries wordt gesproken, op diverse gebieden het Duits en het Fries gelijkstelt. Er is dan ook bepaald dat alle openbare gebouwen in deze gebieden nu zowel het Duitse, als het Friese wapenschild moeten voeren, dat alle straatnaamborden ook de Friese namen moeten vermelden en dat de lokale taal moet worden ondersteund. Daar is men niet alleen in het district Nordfriesland blij mee, maar bijvoorbeeld ook op het eiland Helgoland.
B.Siewertsen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten