Een dag, of dat nu zes of zeven dagen geleden is, of meer dan zesduizend jaar geleden, is net zo dicht bij het heden als gisteren. Waarom? Omdat alle tijd vervat is in het Nu-moment. Om over de wereld te spreken als morgen door God gemaakt of gisteren door God gemaakt zou onzin zijn. God schept de wereld en de dingen in dit ene moment. Tijd die duizend jaar geleden is verstreken, is nu net zo aanwezig en dicht bij God als dit ene ogenblik.
De mysticus Meister Eckhardt (ca.1260 – 1328)
Normaal gesproken zien mensen de wereld als een driedimensionale ruimte die verandert met het verstrijken van de tijd. Het verleden is verdwenen, de toekomst bestaat nog niet, en alleen het heden is werkelijk. Maar er is een andere manier om naar de wereld te kijken: we kunnen de wereld voorstellen als een blokuniversum. Als we ons de wereld voorstellen als een blokuniversum stoppen we alle tijd en ruimte bij elkaar om zo één enkel gigantisch voorwerp te maken. Het blokuniversum is gemaakt van tijdruimte. Tijdruimte is vierdimensionaal: drie ruimtelijke dimensies plus één tijddimensie. Van buitenaf naar de tijdruimte kijken is buiten de geschiedenis staan en de dingen sub specie aeternitatis (vanuit het gezichtspunt der eeuwigheid) bekijken.
R. Rucker
Volgens Rucker is het verstrijken van de tijd een illusie, een gevoel, dat wij hebben omdat wij “slechts” een bepaald patroon in de tijdruimte zijn.
De mysticus Meister Eckhardt (ca.1260 – 1328)
Normaal gesproken zien mensen de wereld als een driedimensionale ruimte die verandert met het verstrijken van de tijd. Het verleden is verdwenen, de toekomst bestaat nog niet, en alleen het heden is werkelijk. Maar er is een andere manier om naar de wereld te kijken: we kunnen de wereld voorstellen als een blokuniversum. Als we ons de wereld voorstellen als een blokuniversum stoppen we alle tijd en ruimte bij elkaar om zo één enkel gigantisch voorwerp te maken. Het blokuniversum is gemaakt van tijdruimte. Tijdruimte is vierdimensionaal: drie ruimtelijke dimensies plus één tijddimensie. Van buitenaf naar de tijdruimte kijken is buiten de geschiedenis staan en de dingen sub specie aeternitatis (vanuit het gezichtspunt der eeuwigheid) bekijken.
R. Rucker
Volgens Rucker is het verstrijken van de tijd een illusie, een gevoel, dat wij hebben omdat wij “slechts” een bepaald patroon in de tijdruimte zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten