Meestal is Doarmer druk met zijn werk bezig, zo is hij nu eenmaal opgevoed en dat krijg je er ook niet meer uit, maar op de zondagochtend bij een kopje koffie en een boek van Leibniz wil hij wel eens nadenken over andere zaken , zoals de zin van alles en zo. De oude vraag waarom is er eigenlijk iets in plaats niets? Voor Doarmer blijft de uitspraak van de middeleeuwse mysticus Angelus Silesius het mooist. Zijn antwoord op de vraag over de zin van het leven was: “ De roos is zonder waarom; zij bloeit omdat zij bloeit”. Erg poëtisch, maar een bioloog zal het bloeien van de roos heel goed kunnen verklaren, ook schoonheid heeft een bedoeling en wat is schoonheid? Heidegger vond het alles willen beredeneren een ziekte van de moderne tijd en Sartre constateerde de absurditeit van het bestaan. Hoe dan ook het “is” er, wij zijn erin “geworpen”, maar dan wil je graag dat alles een bedoeling heeft. Waarom willen we dat eigenlijk? Nietzsche beweert, dat als er geen bedoeling is, als wij elke kant op kunnen, dan is er ook geen goed of kwaad, dat heeft pas zin als men het “einddoel” kent, waarnaar wij op weg zijn. Zelfs als men zich er gemakkelijk vanaf wil maken en zegt, dat alles geschapen is en dat het de bedoeling is dat je op een bepaalde manier leeft, waarom heeft dan die schepping plaatsgevonden? Een wezen dat zich eenzaam voelde? De vraag blijft waarom is er iets in plaats van niets? Leven we in een matrixachtige wereld? Doarmer hoopt wel, dat het niet bedoeling van het bestaan is om uiteindelijk uit te monden in een afvinkformulier of een levensloopregeling, maar je weet maar nooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten