Allereerst zien we dat Descartes zijn methode van extreme twijfel (ook wel cartesiaanse of hyperbolische twijfel genoemd) probeert te motiveren. Maar is deze motivatie bevredigend? Wat denkt hij nu precies? Misschien dit:
De zintuigen misleiden ons soms. Dus zou het best kunnen dat ze ons altijd misleiden.
Maar dat is een slechte redenering, een denkfout. Vergelijk het met:
Kranten maken soms fouten. Dus zou het best kunnen dat ze altijd fouten maken.
Het uitgangspunt, de premisse, is waar, maar de conclusie lijkt heel onwaarschijnlijk. Er zijn zelfs voorbeelden van deze redenering waarbij de premisse waar is, maar de conclusie niet waar kan zijn:
Sommige bankbiljetten zijn vals. Dan zou het best kunnen dat alle bankbiljetten vals zijn.
Hier is de conclusie onmogelijk, omdat het idee van valse biljetten veronderstelt dat er ook geldige biljetten zijn. Een valsemunter moet echte biljetten namaken.
S. Blackburn over het cogito ergo sum.
De zintuigen misleiden ons soms. Dus zou het best kunnen dat ze ons altijd misleiden.
Maar dat is een slechte redenering, een denkfout. Vergelijk het met:
Kranten maken soms fouten. Dus zou het best kunnen dat ze altijd fouten maken.
Het uitgangspunt, de premisse, is waar, maar de conclusie lijkt heel onwaarschijnlijk. Er zijn zelfs voorbeelden van deze redenering waarbij de premisse waar is, maar de conclusie niet waar kan zijn:
Sommige bankbiljetten zijn vals. Dan zou het best kunnen dat alle bankbiljetten vals zijn.
Hier is de conclusie onmogelijk, omdat het idee van valse biljetten veronderstelt dat er ook geldige biljetten zijn. Een valsemunter moet echte biljetten namaken.
S. Blackburn over het cogito ergo sum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten