De earen kleauwe De oren kloven

Iets uit de geschiedenis van een volk, dat wel bestaat. Het onderstaande komt uit de Lex Frisionum (Wet der Friezen), waarvan de bronnen dateren uit de 7de eeuw. Uit het eerste citaat blijkt, dat ze bepaald niet kleinzielig waren, maar er zijn nu eenmaal grenzen, anders krijg je een gekkenboel.

Qui fanum effregerit, et ibi aliquid de sacris tulerit, ducitur ad mare, et in sabulo, quod accessus maris operire solte, finduntur aures eius, et castratur, et immolatur Diis quorum templa violavit. (= Wie in een heiligdom inbreekt en daar een van de heilige voorwerpen wegneemt, wordt naar de zee gevoerd, en op het zand, dat door de vloed bedekt wordt, worden zijn oren gekloofd, en wordt hij gecastreerd en ten offer gebracht aan de god, wiens tempel hij onteerde.)

Aan de andere kant hielden ze ook van kunst en beschermden ze deze:

Qui harpatorem, qui cum circulo harpare potest, in manum percusserit, componat illud quarta parte maiore compositione, quam alteri eiusdem conditionis homini (= Wie een harpspeler, die een kring van mensen harpspelen kan, op de hand slaat, boet met een vierde grotere boete, als bij een andere man van dezelfde stand.)