Eangje Angstig zijn

Volgens Heidegger bouwt de mens zijn leven op deze manier vol zekerheden, om niet na te hoeven denken over de grond van zijn bestaan en geen angst te hoeven voelen. Maar volgens Heidegger kan hij er nooit echt aan ontsnappen. Op onverwachte momenten slaat de angst hem om het hart, al interpreteert hij dit vaak als vrees voor iets specifieks dat hem bedreigt. Over dat specifieke kan hij namelijk macht uitoefenen, terwijl hij niets kan doen aan de oorzaak van de angst: die ligt besloten in de grond van zijn existentie.
De ervaring van de eigen existentie die wordt getypeerd door de angst, hangt ook samen met een andere dimensie van het menselijk “zijn”, de vrijheid. Als een mens zichzelf ziet als onderdeel van de wereld en merkt dat hij verandert, ervaart hij ook de vrijheid: hij kan zich namelijk zelf ontwerpen ten opzichte van de toekomst. Iemand die van zichzelf een “men”maakt, ziet niet wat voor mogelijkheden zijn leven heeft. Doordat hij weigert de angst te zien, ontgaat hem ook de vrijheid om zelf keuzes te maken.

S. van der Burg

Heidegger onderscheidt “Angst” en “Furcht” (= vrees). Furcht heb je voor iets concreets. Ook voor Heidegger is de mens eigenlijk voortdurend op de vlucht en het is een vlucht in de zogenaamde “zekerheden”, vaste baan, levensloopregeling enz.