Oer de selsferleagening Over de zelfverloochening

De christelijke moraal, de boosaardigste vorm van de wil tot liegen, de eigenlijke Circe van de mensheid: dat wat haar heeft bedorven......Dat men de allereerste levensinstincten leerde verachten; dat men een “ziel”, een “geest” verzon om het lichaam te schande te maken; dat men in de meest fundamentele voorwaarde voor het leven, de geslachtelijkheid, iets onzuivers leert zien; dat men in de diepste noodzaak om tot ontplooiing te komen, in de strenge zelfzucht, het woord alleen al is lasterlijk (!), het principe van het kwaad zoekt; dat men omgekeerd in het typische symptoom van neergang en van tegenstrijdigheid der instincten, in het “onzelfzuchtige”, in het verlies aan substantie, in de “verontpersoonlijking” en “naastenliefde” de hogere waarde, wat zeg ik, de waarde op zich ziet!...... De zelfverloocheningsmoraal is de ondergangsmoraal par excellence, het gegeven “ik ga ten gronde” vertaald in de imperatief: “jullie moeten allemaal te gronde gaan”.

Fr.Nietzsche: Ecce homo