Swijende winterjûn, gjin moanne
en gjin stjerren, hoedzjend tsjuster
oer in tún njonken tiid en romte,
Hjir mielet in twirre mei triennen
ûnferjitlike bylden
en pattet mei flewielen lipkes.
Yn’e tûken fan’e ivige leafdesbeam
longeret de wite tútfûgel en sjocht
hoe’t in winterabrikoas de doarmer betsjoent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten