Het in-de-wereld-zijn gaat allereerst op in de bezorgde wereld. Het bezorgen wordt geleid door de omzichtigheid die het terhandene ontdekt en in zijn ontdektheid bewaart. De omzichtigheid leidt iedere inbreng of bezigheid in de juiste baan, verschaft de middelen om iets uit te voeren, biedt de juiste gelegenheid en bepaalt het geschikte moment. Het bezorgen kan tot rust komen door de bezigheden te onderbreken om uit te rusten, of als het werk gedaan is. In de rust houdt het bezorgen niet op, maar de omzichtigheid wordt wel vrij, zij is niet meer aan de wereld van het werk gebonden. In het uitrusten legt de zorg zich toe op de bevrijde omzichtigheid. Het omzichtig ontdekken van de wereld van het werk heeft het zijnskarakter van het ont-verren. De bevrijde omzichtigheid heeft niets meer omhanden wat naderbij moet worden gebracht. Maar omdat ze er naar haar aard op is gericht het verre naderbij te brengen, verschaft ze zich daartoe nieuwe mogelijkheden; dat houdt in dat ze ertoe neigt zich van het meest nabije terhandene af te wenden en zich op de verre en vreemde wereld te richten.
Heidegger: Zijn en Tijd
Ja, zo schrijft deze filosoof nu eenmaal, en als dat dan ook nog vertaald moet worden! Maar soms is hij heel duidelijk. Zo vindt Doarmer zijn uitspraak “ man selbst gehört zu den Anderen und verfestigt ihre Macht ” heel mooi. Heidegger heeft het dan over de heerschappij van „men“ , een heerschappij, die nivelleert en keuzevrijheden wegneemt, maar waartoe een ieder ook zelf behoort.
Heidegger: Zijn en Tijd
Ja, zo schrijft deze filosoof nu eenmaal, en als dat dan ook nog vertaald moet worden! Maar soms is hij heel duidelijk. Zo vindt Doarmer zijn uitspraak “ man selbst gehört zu den Anderen und verfestigt ihre Macht ” heel mooi. Heidegger heeft het dan over de heerschappij van „men“ , een heerschappij, die nivelleert en keuzevrijheden wegneemt, maar waartoe een ieder ook zelf behoort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten