Reitsje Raken

We zeggen bijvoorbeeld: “ De tafel staat “bij” de deur “, “de stoel “raakt” de muur”. Maar van een “raken” of “aanraken” kan strikt genomen nooit sprake zijn, niet omdat we bij nader toezien altijd een tussenruimte tussen stoel en muur kunnen vaststellen, maar omdat de stoel de muur principieel niet kan raken, ook al zou de tussenruimte nihil zijn. Dit zou namelijk veronderstellen dat de muur zich “ aan” de stoel zou kunnen voordoen. Een zijnde kan een binnen de wereld voorhanden zijnde alleen raken als het van huis uit de zijnsaard heeft van het in-zijn, als er met zijn er-zijn al zoiets als wereld is ontdekt, van waaruit een zijnde zich in de aanraking kan manifesteren en zo in zijn voorhandenzijn toegankelijk kan worden.

Martin Heidegger: Zijn en Tijd.