It wie op in tille oer in dûnkere feart
Mei it byld fan 'e moanne deryn-
Mar hoe komt it dat ik dyn namme forgeat,
En dyn byld yn myn siel net mear fyn?
Ik ha dy wol lang yn myn earmen hawn
En wy mienden 't sa earlik en wier-
Jit wit ik de sulveren dauwe oer it lân,
Mar net mear de kleur fan dyn hier.
O fanke, dû wiest sa ienfâldich en from,
En in dichter is wif fan hert,
Mar de rook fan’e kamperfoeljeblom
Dy forjit er syn libben net.
Fedde Schurer
1 opmerking:
Oersetting:
Het was op een bruggetje over een donker water
met daarin het beeld van de maan –
Maar hoe komt het dat ik jouw naam vergat,
en jouw beeld in mijn ziel niet meer vind?
Ik heb je wel lang in mijn armen gehouden
en wij bedoelden het zo eerlijk en echt –
Nog weet ik de zilveren dauw over het land,
maar niet meer de kleur van je haar.
O meisje, je was zo eenvoudig en vroom,
en een dichter is wispelturig van hart –
Maar de geur van de kamperfoelie
die vergeet hij zijn leven lang niet.
Een reactie posten