Een mens is een overlevingsvehikel van zijn genoom. Een mens is nooit een doel in zichzelf, maar altijd een middel. Binnen de replicatieve bestaanswijze is de kantiaanse ethiek gereduceerd tot het egoïsme van replicanten die hun vehikels zo drogeren dat ze geloven een doel in zichzelf te zijn, terwijl ze in de praktijk hun gebruiksvoorwerpen blijven….. Hun genoom bestuurt ze op afstand. Er bevindt zich een kloof van nietigheid tussen replicant en vehikel….. Een levend wezen is dankzij deze nietigheid een gespletenheid tussen de belangen van de replicanten en die van de relatief zelfstandige vehikels.
Th. Oudemans
Gelukkig voor Doarmer laat deze filosoof hem nog een beetje zelfstandigheid, maar het idee blijft grappig. Men is geneigd vanuit de mens te redeneren, maar misschien is het gras , een zeer geslaagde replicant, wel de baas in Nederland, zoals eerder op deze weblog al ter sprake kwam.
Th. Oudemans
Gelukkig voor Doarmer laat deze filosoof hem nog een beetje zelfstandigheid, maar het idee blijft grappig. Men is geneigd vanuit de mens te redeneren, maar misschien is het gras , een zeer geslaagde replicant, wel de baas in Nederland, zoals eerder op deze weblog al ter sprake kwam.
4 opmerkingen:
was er geen gras, dan hadden wij geen schapen
'wij' zijn inderdaad de baas
Het gras heeft schapen nodig om te zich te vermenigvuldigen, het gras "houdt" dus schapen, maar nu duikt het probleem op, gras heeft geen handen en voeten enz, hoe krijgt het gras de schapen zover dat zij gaan grazen, kortom hoe krijgt het gras de schapen in de wei? Daarvoor heeft het gras mensen, die dat doen en die mensen worden daartoe verleid met behulp van wol, schapenkaas enz. De PVDP heeft dus wel een punt, uiteindelijk is het gras de baas.
Tack,Doarmer, zo is het maar net....
Een reactie posten