Dante schept in het Inferno een speciaal plekje voor wat hij de lauw-warmen noemt, zij die bij leven niet geïnteresseerd waren in de wereld om hen heen, nooit partij kozen, altijd gematigd, nimmer in vuur en vlam. Het zijn de zielen van hen die enthousiasme ontbeerden in de letterlijke Griekse zin van het woord. Het is niet zozeer wat deze mensen fout hebben gedaan, maar dat ze niets deden. Het ontbrak hun aan passie, ze sloten hun ziel voor driften en aandriften. Dante, die zelfs voor de grootste schurken in zijn Inferno iets van mededogen, begrip en zeker compassie kan opbrengen, heeft voor de lauw-warmen niets dan verachting. Beter iets gedaan en gruwelijk gefaald met alle verschrikkelijke consequenties van dien, dan niets ondernomen en alle risico’s, en dus het leven zelf vermeden, lijkt hij te zeggen.
M.Möring
Geen opmerkingen:
Een reactie posten