Zodra ik iets wat best waar kan zijn krijg te slikken als een onomstotelijke waarheid, lust ik het niet meer. Ik houd van woorden die de boudheid van onze beweringen temperen en verzachten: misschien, enigszins, ietwat, naar verluidt, ik geloof, en dergelijke. En als ik kinderen had moeten opvoeden, zou ik hun de aftastende wijze van vragen en reageren ( Wat bedoel je daarmee? Ik begrijp het niet. Dat zou best kunnen. Is het waar?) zo vaak in de mond hebben gelegd dat ze zich eerder op hun zestigste gedragen zouden als leerlingen dan, wat ze nu doen, op hun tiende de geleerde uit te hangen. Als je genezen wilt van je onwetendheid, moet je ervoor uitkomen.
Montaigne (1533 – 1592)
6 opmerkingen:
En je kunt niets zeker weten want alles gaat voorbij
Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij
"Ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij
En je kunt niets zeker weten want alles gaat voorbij
Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij
Ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij"
Lieve Boudewien, prachtige woorden, vooral dat "ik geloof", want hoe zou ons leven er zonder geloof uitzien!
Montaigne zelf stelde op z'n zestigste niet zoveel vragen meer,helaas. Of..je moet iets anders geloven.
Hij stelde helemaal geen vragen meer op z'n zestigste. Dat weet ik zeker.
Beste Verlast, 60 is ook erg oud en Montaigne heeft dat wel bijna bereikt. Doarmer belooft dat mocht hij, Deo Volente, de 60 ooit halen, dat hij dan aftastend zal blijven reageren, leergierig kind als hij is.
Beste Bet, u bedoelt toch "dat weet ik enigszins ietwat zeker"?
Een reactie posten