Als je inziet dat het feitelijke leven eigenlijk altijd op de vlucht is voor het principiële, zul je ook niet vreemd opkijken dat de ommekeer, waarin het juist wordt toegeëigend , er niet “zomaar “ is.
Heidegger
Maar valt die ommekeer misschien zo zwaar omdat het leven vermoedt dat er daar in het hart van zichzelf “niets” is, een leegte, een horror vacui die het naar buiten jaagt, op zoek naar invulling? Moeten we om opgewassen te zijn tegen het leven niet voor onszelf verhullen wat ons naar buiten jaagt, de wereld in, waar we altijd wel voor iets moeten zorgen? Heidegger spoort ons ertoe aan om dat wat we elke dag serieus nemen, zo te bekijken dat we daardoor datgene waar we zo serieus voor zorgen niet meer op dezelfde manier serieus kunnen nemen.
Safranski
Geen opmerkingen:
Een reactie posten