Echter: wij zijn van de wereld en niet alleen maar erin; ook wij zijn verschijnselen krachtens komst en vertrek, verschijnen en verdwijnen; en hoewel we uit een niets komen, arriveren wij goed toegerust voor de confrontatie met alles wat maar aan ons verschijnt en voor de deelneming aan het spel van de wereld. Deze eigenschappen verdwijnen niet als we ons toevallig eens met mentale werkingen bezighouden en opzettelijk de ogen van ons lichaam sluiten, om de platonische metafoor te gebruiken, teneinde de ogen van de geest te kunnen openen.
Hannah Arendt
Want wanneer een illusie verdwijnt, wanneer een verschijnsel plotseling uiteenvalt, is het altijd ten gunste van een nieuw verschijnsel dat voor eigen rekening de ontologische functie van het eerste overneemt…… De desillusie is alleen maar het verlies van een evidentie omdat zij de verwerving van weer een andere evidentie is.
Merleau-Ponty
Hannah Arendt merkt naar aanleiding van dit probleem ook op, dat het een hardnekkige dwaling is te geloven dat de oorzaak van “hogere rang” moet zijn dan het gevolg .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten