In de verveling leert de mens zijn grenzen te overschrijden, omdat hij zich ten overstaan van de leegte van zijn oude overtuigingen en meningen ontdoet, en zo tot een nieuw inzicht kan komen. Svendsen maakt hier overigens dankbaar gebruik van de filosoof Heidegger, die schreef dat ‘de filosofie uit het niets van de verveling wordt geboren’.In de verveling ‘ beseffen wij de leegte, de onbeduidendheid, waarin de dingen in een alomvattende onverschilligheid wegzinken. Het onechte leven heeft voor dit inzicht geen tijd, omdat zijn op de wereld georiënteerde grondbeweging de tijd weghaalt’. Verveling leidt dus niet alleen tot nieuwe inzichten, maar ook tot een wezelijker verhouding met de tijd. De ‘windstilte van de ziel’ die aan het creatieve proces voorafgaat, zoals Nietzsche dat noemde, is er een van de verveling, die ons het ware karakter van de tijd openbaart.
J. Hermsen
J. Hermsen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten