Van deze volstrekte nabijheid van onderzoeker en onderzocht object gaat ook een andere fenomenoloog uit: Heidegger. Er is iets waarin het onderzoek naar de mens altijd verschilt van andere soorten principiële kwesties, en wel de uitzonderlijke omstandigheid dat wij zelf de menselijke werkelijkheid zijn: ’Het existerende dat wij moeten analyseren’, schrijft Heidegger,’zijn wij zelf. Het wezen van dit existerende is mijn.’ Welnu, het doet er wel degelijk toe dat de menselijke werkelijkheid mij is, want voor de menselijke werkelijkheid betekent bestaan nu juist altijd zijn wezen aanvaarden, dat wil zeggen: er verantwoordelijk voor zijn in plaats van het van buitenaf toegekend te krijgen, zoals een steen dat krijgt. ’En aangezien de “menselijke werkelijkheid” in wezen zijn eigen mogelijkheid is, kan dit existerende zichzelf in zijn wezen ‘kiezen’, zich winnen, het kan zich verliezen.’
Sartre
Sartre
Geen opmerkingen:
Een reactie posten