Zoals bekend was de filosoof Nietzsche de laatste jaren van zijn leven “wat in de war”. Tegenstanders hebben dit wel eens gebruikt om zijn opvattingen te bestrijden, maar dat is merkwaardig, want dan beoordeel je een leven alleen op de manier waarop dit wordt afgesloten, alsof alles om het einde gaat. Je zult maar je leven lang goed functioneren en dan wordt je daarop afgerekend! Het kan een ieder overkomen. Maar goed, de filosoof kwam met uitspraken, die de wenkbrauwen wat kunnen doen fronsen . Zo schreef hij in 1889 in een brief: “Zuletzt wäre ich lieber Baseler Professor als Gott; aber ich habe es nicht gewagt, meinen Privat-Egoismus so weit zu treiben, um seinetwegen die Schaffung der Welt zu unterlassen. Sie sehen man muß Opfer bringen, wie und wo man lebt.“ En zo is het, iemand moet zich om de schepping bekommeren anders krijg je een gekkenboel en als Doarmer dit leest, dan denkt hij ,als hij dan toch in de war moet raken op het eind van zijn leven, dan maar op deze manier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten