In sprissel Een sprankje

Kijk toch om je heen! Wat daar roept: “Ik,ik,ik wil er zijn”, dat ben jij niet alleen, nee, alles roept dat, letterlijk alles wat maar over een sprankje bewustzijn beschikt. Daarom is dit verlangen in jou nu precies dat, wat niet individueel is, maar aan alles en iedereen zonder onderscheid gemeenschappelijk……….Wel heeft het er telkens weer de schijn van, omdat zo’n verlangen niet anders dan in een individueel wezen tot bewustzijn kan komen en zich daarom steeds enkel op zoiets individueels lijkt te betrekken. Dit is echter louter schijn, een illusie waar we, bevangen als we zijn door onze individualiteit, wel aan vastzitten, maar die door reflectie kan worden vernietigd en waarvan we kunnen worden bevrijd. Wat namelijk zo heftig om bestaan vraagt, dat is slechts indirect het individu: direct en eigenlijk is het de wil tot leven zelf, die in alles en iedereen dezelfde is.

Arthur Schopenhauer

Doarmer, in angstige afwachting van de dag van morgen , probeert uit deze woorden kracht te putten.