Gisteravond heeft Doarmer een voorstelling van onze Peerke
bezocht en het was werkelijk fantastisch, “bjusterbaarlik” zoals een noordelijk
cultuurvolk zegt, Peerke zong, speelde piano en viool, floot, vertelde anekdotes,
kortom Peerke kan eigenlijk alles. Doarmer was niet de enige van deze weblog,
die de voorstelling bijwoonde, ook pater de Bree was er en het viel op, dat hij
met een schichtige blik om zich heen keek. Doarmer begreep dit eerst niet, maar
later zag hij, dat de pater niet alleen was, maar in gezelschap van twee
charmante dames, hetgeen uiteraard de schichtige blik verklaarde. Maar niet
alleen de pater was er, ook de muis, die de hele voorstelling zittend op de
piano meemaakte. Doarmer kende deze muis nog heel goed, het was namelijk de
eerste prijs van een kleurwedstrijd uit 2007, die door Joosje werd gewonnen en
hij herinnert zich ook nog heel goed de teleurstelling van Peerke, die slechts
tweede was geworden.
4 opmerkingen:
Met de bedoeling de heidenen van het terpdorp W. eens krachtig toe te spreken alvorens de ganse nederzetting massaal aan het helse vuur blootgesteld zou gaan worden, was uw pater westwaarts getogen. Inderdaad liet hij zich vergezellen door twee lieftallige schoonheden, hetgeen overigens geen schichtige blikken in des paters ogen veroorzaakte. Immers, nu wederom de Kerk,zoals reeds eerder uitgelegd, met een vage latino, die zelfs geen tango kan dansen, de mist ingaat, voelt uw pater zich niet langer gebonden door knellende celibataire banden.
Overigens pakte de avond geheel anders uit. Het helse vuur was gedoofd, de sfeer was eerder hemels te noemen. Peerke in gezelschap van de gloedvol vlammende Twentse nachtegaal en begeleid door een knoestige polderjongen bracht verrukkende liederen ten gehore. Pianospel, harmonica, viool ... en dan die tragi-komische teksten van Willem uit de stad der Ezelschedelingen, het kon niet op. Het onderwerp "brommers kiek'n bracht uw pater op wilde fantasieën. Aan exorciseren dacht hij niet meer. Dat bleek ook niet nodig, want het publiek bestond uit goede lieden, recht in de leer. De afvalligen uit het onderw. hadden het gelukkig af laten weten. Wie er wel waren? Eenvoudige visboeren met hun altijd net iets snellere echtgenotes, de oom en tante van de Lemmerse gymnastiekjongen en vele anderen. Zelfs enkele plaatselijke politici hadden zich, vermomd als stoelensjouwer, toegang tot de zaal weten te verschaffen. Slechts Joosje werd node gemist, maar goed, zij had haar muis gestuurd. Daarmee brengt zij uw pater op een fantastisch idee.... .
Na het optreden mocht uw pater de kennismaking met de man-in-het-zwart vernieuwen en tevens zijn vlammende echtgenote de hand schudden, voorwaar een voor een eenvoudige pater die gewend is de ganse dag op zijn zolderkamer door te brengen met het schrijven van encyclieken, onvergetelijke avond.
Inderdaad, waarde pater, het gemak waarmee u een wethouder in een oogwenk in een stoelensjouwer veranderde, roept bij Doarmer een grote bewondering op. Er gaat toch niets boven de kracht van het enige ware geloof.
Amai zunne
Peerke was ook erg verheugd om Doarmer en de Pater te zien. Ook de schoone Deernes wederzien was een goede ervaring. En schoone liedekens zingen en spelen is nu eenmaal wat Peerke een beetje kan, en om dan de vurige Alt te mogen begeleiden is natuurlijk een waar feest.
De muis is gelukkig goed thuis gekomen, en terug gegeven aan Joosje, de winnares van de kleurplatenwedstrijd.
Ik kon ook alles goed volgen vanaf de piano.
Een reactie posten