De tijd is die toerusting van ons intellect die maakt dat wat wij als iets toekomstigs opvatten, op dit moment helemaal niet lijkt te bestaan. Dit gezichtsbedrog valt echter weg zodra de toekomst tegenwoordige tijd is geworden.Het meest plausibele en tegelijk eenvoudigste bewijs voor de idealiteit van de ruimte is dat wij de ruimte niet, net als al het andere, in gedachten kunnen opheffen. We kunnen haar enkel leegmaken: alles, alles, alles kunnen we uit de ruimte wegdenken en laten verdwijnen, ook kunnen we ons nog heel goed voorstellen dat de ruimte tussen de vaste sterren absoluut leeg is, en noem maar op. Alleen van de ruimte zelf kunnen we op geen enkele manier afkomen: wat we ook doen, hoe we ons ook wenden en keren, ze is er gewoon en nergens houdt ze op. Want ruimte ligt aan al onze voorstellingen ten grondslag en is er de eerste voorwaarde voor. Dit bewijst onomstotelijk dat ze tot ons intellect zelf behoort, er een integrerend bestanddeel van is. Ruimte is namelijk dat bestanddeel dat voor het weefsel dat ons intellect spint de ondergrond levert, waarop dan vervolgens de bonte wereld van de objecten wordt aangebracht.
Arthur Schopenhauer
8 opmerkingen:
'Et l'amour ou tout est facile,
ou tout est donné dans l'instant
Il existe au milieu du temps
La possibilité d'une île.'
Met dit gedicht eindigt het leven van Daniël1 in Houellebecq's nieuwe roman. Duidelijk een groot bewonderaar van Schopenhauer.
Houellebecq zelf: 'Ik geloof echt in een eiland midden in de tijd, een veilige ruimte waar je momentaan kan verblijven tussen al het vloeiende in. Die plek is niets anders dan de extase van de liefde, waar een eeuwigheid wordt vastgelegd in het moment.'
Beste anonymous, dit is een prachtig beeld. Is het een soort "nunc stans" van de scholastici? Het enige werkelijke is het "nu", maar Houellebeq voegt daar "l'amour" aan toe en met recht. Zonder de liefde....
Cést vraiment juste, mon Anonymous, ce mots quelque peux s'écrir l'amour. Je l'experience tout le jour; et chaque jour au nouveau!
Leave Doarmer,it is de tsjûkemar, fanút Reahel sjoen.
Hast dy yn it plaatsje fersind?Neffens my is it by Nijskoat oan ‘e Tsjonger.
Doarmer, ik leg je mijn probeem voor. Mijn toekomst is al realiteit geworden. Alleen wil ik mijn ruimte niet leegmaken, maar heb ik nog wat meer ruimte nodig om die toekomst gestalte te geven!
Maw hoe kan ik ipv leegmaken juist meer ruimte creëren?
Lieve Psychologe, volgens Schopenhauer is de wereld uw "voorstelling", u (uw geest)vult de ruimte met "objecten". De ruimte "is", daaraan kunt u niets veranderen, wel aan de "objecten", uw probleem is dus, dat u eigenlijk vindt, dat u te veel "objecten" in uw wereld heeft, natuurlijk is dit subjectief, maar dat is volgens Schopenhauer alles.U zegt ook duidelijk, dat u geen plaats wilt maken in de ruimte, tja en dan is er inderdaad een probleem, dat Doarmer niet m.b.v.Schopenhauer kan oplossen
Een reactie posten