Dankzij zijn muziek mag Orpheus zijn Euridyce uit de onderwereld terugvoeren naar de aarde, op één voorwaarde, hij mag niet naar haar kijken tot ze uit de dodenwereld zijn. Op het laatste moment doet hij dit toch en Euridyce “sterft” voor de tweede keer. Na het verlies van Euridyce is Orpheus vreselijk verdrietig en hij wil niets meer van vrouwen weten. Die willen dat niet accepteren en al spoedig wordt hij gedood door woedende Maenaden (soort nimfen).
5 opmerkingen:
De voetstappen die nimmer kwamen:
Tot zelfs hun echo is gedoofd.
Zij zijn als de verloren namen
Waarvan alleen de gek gelooft
Dat zij eens, aan het eind der dagen,
Gelezen worden en onthuld,
Waar wij staan met ons zinloos klagen,
Met onze angst en onze schuld,
Waar ik herkennen zal de schreden
Van wie eens in de schemerzee
Onhoorbaar was teruggegleden:
Eurydice, Eurydice...
(J.Presser, 22 januari 1952)
Orphée
Entrant
Au ventre
De l'antre
Du temps
Entends
Le chantre
Qui rentre
D'antan
Enfant
Tu perds
Ta femme
L'enfer
La rend
Comme âme
(Paul Claes)
Vanuit de V-tuin: Ik hoor nog immer zijn muziek.....
Doarmer wordt een beetje melancholiek , als hij jullie commentaar leest.
Och, germ....
Een reactie posten