Lieve mensen,
Laatst liep ik op een zaterdagmiddag door een bos in de omgeving van A. Het zonnetje scheen, ik voelde de belofte van een naderend voorjaar en ik dacht wat is God’s schepping toch mooi. Terwijl ik zo tevreden om mij heen kijkend verder wandelde, zag ik ineens vanuit een bospad een persoon dichterbij komen, een man met een foute jas, een foute baard en een schichtige blik in zijn ogen. Ik dacht, het zal toch niet waar zijn uitgerekend op zo’n fraaie dag. Ik ben dan weliswaar een geestelijke, maar ook een mens, dus mijn eerste reactie was om walgend weg te lopen, maar het was al te laat. De man sprak mij aan en zei “ Aan uw boordje zie ik, dat u een geestelijke bent, zou ik u even kunnen spreken, ik ben namelijk teneinde raad, ik werk in het onderw……” Dat laatste was een volkomen overbodige toevoeging . Ik probeerde meteen weer in mijn professionele rol als geestelijke te komen en zei ” U ziet er inderdaad wat afgevinkt uit”. En ik dacht bij mezelf, dit kan toch nooit de bedoeling van de schepping geweest zijn, alles heeft een plaats, een functie, hoe eenvoudig dan ook, maar dit, werken in het onderw……, welke plaats zou je dat moeten geven? Ik, de geestelijke, moest zelfs de neiging onderdrukken om de man een trap te geven. “ De mensen lachen mij niet alleen uit”, zei de man” ,maar ze geven mij ook zomaar een trap, ik weet niet meer wat ik moet doen”. “ Dat is heel slecht van die mensen “ antwoordde ik” u kunt thuis ook geen steun krijgen, want u hebt natuurlijk geen vrouw”. Ja, welke normale vrouw wil nu iemand die in het onderw…. werkt , wat dat betreft is er geen verschil met een geestelijke. “ Maar ik heb wel eens een relatie gehad” zei het onderw….. figuur “ maar ze is al jaren overleden”. “ Altijd tragisch”, zei ik” als iemand op nog jonge leeftijd afscheid moet nemen.” “ Nou ze was al tweeënnegentig “, antwoordde hij. Ik dacht, zelfs dat is nog reden om met iemand uit het onderw….. aan te pappen, er zijn grenzen, maar mijn probleem was, welke troost moet je zo iemand geven, zelfs Job had nog meer perspectief. Ik zou hem de hemel kunnen beloven, maar ik denk niet dat ze daar zitten te wachten op iemand uit het onderw….. Ik zou hem andere voorbeelden van ellende kunnen noemen, die nog erger zijn, maar is dat mogelijk? Kortom had ik de grens van mijn professie bereikt, was dit het moment dat ik zou uitroepen “ Help mij, ik weet het niet meer” . Terwijl deze gedachten zo door mijn hoofd schoten, kwam er vanuit een ander bospad een groep opgeschoten jongelui aanrennen. “ He”, riepen ze” ,waarvan kennen wij die afgevinkte blik, dat is iemand uit het onderw…. “ en terwijl ze lachten, begonnen ze hem trappen te geven. Ik ben maar snel doorgelopen, want ik had het gevoel, dat hier toch weinig kon betekenen en er is nog zoveel ellende op de wereld waar ik wel iets aan doen kan.
Uw pastoor te H.
Laatst liep ik op een zaterdagmiddag door een bos in de omgeving van A. Het zonnetje scheen, ik voelde de belofte van een naderend voorjaar en ik dacht wat is God’s schepping toch mooi. Terwijl ik zo tevreden om mij heen kijkend verder wandelde, zag ik ineens vanuit een bospad een persoon dichterbij komen, een man met een foute jas, een foute baard en een schichtige blik in zijn ogen. Ik dacht, het zal toch niet waar zijn uitgerekend op zo’n fraaie dag. Ik ben dan weliswaar een geestelijke, maar ook een mens, dus mijn eerste reactie was om walgend weg te lopen, maar het was al te laat. De man sprak mij aan en zei “ Aan uw boordje zie ik, dat u een geestelijke bent, zou ik u even kunnen spreken, ik ben namelijk teneinde raad, ik werk in het onderw……” Dat laatste was een volkomen overbodige toevoeging . Ik probeerde meteen weer in mijn professionele rol als geestelijke te komen en zei ” U ziet er inderdaad wat afgevinkt uit”. En ik dacht bij mezelf, dit kan toch nooit de bedoeling van de schepping geweest zijn, alles heeft een plaats, een functie, hoe eenvoudig dan ook, maar dit, werken in het onderw……, welke plaats zou je dat moeten geven? Ik, de geestelijke, moest zelfs de neiging onderdrukken om de man een trap te geven. “ De mensen lachen mij niet alleen uit”, zei de man” ,maar ze geven mij ook zomaar een trap, ik weet niet meer wat ik moet doen”. “ Dat is heel slecht van die mensen “ antwoordde ik” u kunt thuis ook geen steun krijgen, want u hebt natuurlijk geen vrouw”. Ja, welke normale vrouw wil nu iemand die in het onderw…. werkt , wat dat betreft is er geen verschil met een geestelijke. “ Maar ik heb wel eens een relatie gehad” zei het onderw….. figuur “ maar ze is al jaren overleden”. “ Altijd tragisch”, zei ik” als iemand op nog jonge leeftijd afscheid moet nemen.” “ Nou ze was al tweeënnegentig “, antwoordde hij. Ik dacht, zelfs dat is nog reden om met iemand uit het onderw….. aan te pappen, er zijn grenzen, maar mijn probleem was, welke troost moet je zo iemand geven, zelfs Job had nog meer perspectief. Ik zou hem de hemel kunnen beloven, maar ik denk niet dat ze daar zitten te wachten op iemand uit het onderw….. Ik zou hem andere voorbeelden van ellende kunnen noemen, die nog erger zijn, maar is dat mogelijk? Kortom had ik de grens van mijn professie bereikt, was dit het moment dat ik zou uitroepen “ Help mij, ik weet het niet meer” . Terwijl deze gedachten zo door mijn hoofd schoten, kwam er vanuit een ander bospad een groep opgeschoten jongelui aanrennen. “ He”, riepen ze” ,waarvan kennen wij die afgevinkte blik, dat is iemand uit het onderw…. “ en terwijl ze lachten, begonnen ze hem trappen te geven. Ik ben maar snel doorgelopen, want ik had het gevoel, dat hier toch weinig kon betekenen en er is nog zoveel ellende op de wereld waar ik wel iets aan doen kan.
Uw pastoor te H.
7 opmerkingen:
Beste afgevinkte,
huil niet meer. Je hebt een moeilijke jeugd gehad en je hebt nooit liefde gekend, arm schepsel. Dat gaat nu anders worden. Ik ben een heer voor wie geld geen rol speelt. Met zachtheid en begrip zal ik je tot een nuttig lid van de maatschappij maken.
(101-4757)
Heel interessant. Ik zie dat vaker in mijn praktijk. Infantiele reflexen en vaderbindingen. Ja, ja, zo wreekt zich de hersenspoeling die ouders op hun kinderen toepassen. Maar gaat u verder.
(145-7875)
Ik werk ook in het onderwijs
Lieve zielsgelukkige, a.u.b. wilt u het woord onderw.... niet voluit schrijven. Doarmer schrikt elke keer als hij dat woord leest.
Heer Bommel, dat u zich als heer van stand zelfs met deze , ja zijn het schepsels, wilt bezig houden. Wat moet je beginnen met dergelijke volkomen afgevinkte wezens, misschien zou je er bijzettafeltjes van kunnen maken of kleedjes voor bij de open haard, op zich zijn dat wel nuttige dingen. Doarmer heeft wel iemand gekend, die gebruikte ze als grasmaaier, maar dat viel tegen
De enige originele bommelfiguur is wammes waggel!
Beste Fan, wat vindt u dan van Tom P.?
Een reactie posten