Vandaag had ik een ontmoeting met Hem. Ik stond het verkeer te regelen op de noordelijke oever van de Vecht, toen Hij eraan kwam fietsen. Ik herkende Hem meteen en ik was ook niet verbaasd, dat Hij mij naar de weg vroeg. “Ik ben al mijn hele leven zoekende “ zei ik . “Dat weet ik toch en daardoor groei je ook”, antwoordde Hij vriendelijk,” maar nu wil ik dat jij mij eens de weg wijst, want daarvoor ben jij hier op aarde, om het verkeer te regelen in het buitengebied. Zijn dat daar jouw vrienden?” Hij wees op het bankje langs de weg waar mijn reisgenoten hadden plaatsgenomen om te zien hoe ik het verkeer regelde. “Charmante vrouwen” zei Hij met een kennersblik. “Ja”, antwoordde ik “ het bewijs dat U bestaat”. Hij glimlachte bij deze woorden en nadat ik Hem de weg had gewezen, Hij moest gewoon rechtdoor, fietste Hij verder richting D.
2 opmerkingen:
had u niet liever Haar ontmoet ?
Beste Jan, Haar ontmoet ik in de spiegeling van het Vechtwater, in de geur van de voorjaarsbloemen, in het geluid van de late vogel, in het lauwe briesje dat over het pasgemaaide gras dartelt.
Een reactie posten