Elk heelal waarin intelligente wezens filosofische en wiskundige vragen kunnen opstellen, moet immers per definitie een heelal zijn van het soort dat wij waarnemen, hoe opmerkelijk het heelal op zichzelf ook is.Met andere woorden: zij houden vol dat er tenslotte niets bijzonders of geheimzinnigs is aan het feit dat wij een zeer geordend heelal waarnemen, omdat wij het in een andere toestand helemaal niet zouden kunnen waarnemen.
Dit soort redeneringen krijgt enige steun van de filosofie van het logisch positivisme, dat slordig gezegd, beweert dat het zinloos is om te spreken over iets wat nooit kan worden waargenomen. Wat voor zin heeft het om te praten over een heelal waarin geen bewuste waarnemers wonen.
Paul Davies
Het bovenstaande citaat komt uit een hoofdstuk uit “God in de nieuwe natuurkunde”, waar Davies spreekt over toeval of plan, de veel-werelden-theorie en het aardige vindt Doarmer ,dat Davies de middeleeuwer Ockham met zijn scheermes aanhaalt om op de zwakke punten in een bepaalde theorie te wijzen.
2 opmerkingen:
De veel-werelden-theorie gaat ervan uit dat ons universum één van vele is.Elke keer als een elektron de keuze heeft uit twee mogelijkheden, dan gebeuren beide, doordat het heelal zich splitst. Deze splitsing vindt "voordurend" plaats, zodat elke mogelijkheid gerealiseerd wordt. Er is dus een heelal waar de mens nooit ontstaan is en er is ook een heelal, vrijwel gelijk aan het onze, maar waar Doarmer dit verhaaltje niet geschreven heeft en een heelal, waarin hij wel dit verhaal wel heeft geschreven maar met één woord anders of zonder punt op het eind.
En natuurlijk ook een heelal, waar hij niet het woordje wel dubbel heeft gebruikt met gevolg, dat hij ook dit verhaaltje niet geschreven heeft. Zo ziet u maar!
Een reactie posten