Wel aen dan, godtvruchtige Zielen, die hier soo veel te lyden hebt; die hier armoede en ghebreck, die hier lasteringh en opspraeck, die hier sieckten en pynen, verliesen en bancqueroeten, oft andere ongevallen moet onderstaen: onthoudt en peyst wel, dat het hier eenen korten tydt sal dueren: en dat naer soo korten arbeydt, pyn, of droefheydt, om Godt, ende ter liefde Jesus Christus verduldighlijck geleden, uwen loon, rust en blyschap eeuwigh dueren sal.
Rumoldus Backx : Sermoenen op ieder sondagh
Er is altijd een speciale band geweest tussen de kerk en het lijden, dat op twee manieren werd gerechtvaardigd. In de eerste plaats als straf, gebeurde er ergens een ramp, dan kwam dat natuurlijk door het zondige leven ter plaatse. Hoe zat het echter met het lijden van evident onschuldigen? Hier was het eigenlijk een beloning, in zekere zin een teken, dat men uitverkoren was. Zo is de bovenstaande vertroosting waarschijnlijk bedoeld voor de onschuldige sloebers uit het onderw. gezien woorden als “ armoede” en “gebrek” en “loon”, dat eeuwig zal zijn.
Rumoldus Backx : Sermoenen op ieder sondagh
Er is altijd een speciale band geweest tussen de kerk en het lijden, dat op twee manieren werd gerechtvaardigd. In de eerste plaats als straf, gebeurde er ergens een ramp, dan kwam dat natuurlijk door het zondige leven ter plaatse. Hoe zat het echter met het lijden van evident onschuldigen? Hier was het eigenlijk een beloning, in zekere zin een teken, dat men uitverkoren was. Zo is de bovenstaande vertroosting waarschijnlijk bedoeld voor de onschuldige sloebers uit het onderw. gezien woorden als “ armoede” en “gebrek” en “loon”, dat eeuwig zal zijn.
8 opmerkingen:
Hoe verschillend men het lijden kan zien:
DALAI LAMA: Al het lijden van de wereld komt voort uit het koesteren van zichzelf; al het geluk uit het koesteren van anderen.
TERESA VAN AVILA: Laat me lijden ... of sterven.
Ofschoon nergens in dit sermoen gerept wordt van de gesel Gods der henken en onno's, lijdt het geen twijfel, dat deze preek gewijd is aan het droeve lot der tobbers in het onw. in het algemeen en aan de armzalige gedoemden in het ketternest E. in het bijzonder. Alleen zij geloven nog, dat hun barre leven gezien moet worden als een kortstondige tijd vol penitentiën, waarna hun het eeuwig heil wacht. Dat zij deze vrome in Godes vreze levende zielen van harte gegund.
Eerwaarde pater s.j., zullen wij buitenstaanders ooit het lijden van deze tobbers kunnen bevatten, m.a.w. kunnen wij wel mede-lijden. Doarmer vreest van niet.
Gevreesd moet worden, dat eenvoudige stervelingen zich geen voorstelling kunnen maken van het leed dat de tobbers in het ketternest moeten doorstaan. Van mede-lijden kan dan ook geen sprake zijn.
Slechts de Allerhoogste kan de diepte van dit leed peilen en Hij zal te Zijner tijd Petrus opdracht geven de hemelpoort gastvrij wijd open te laten zwaaien bij hun aankomst.
Eerwaarde, welke impact heeft zo'n massa tobbers op het welzijn in de hemel? Het zal daar beslist niet vrolijker worden!
De niet te stuiten intocht der tobbers uit het ketternest wordt in de hemel met angst en beven tegemoet gezien. Dat het om ernstige gevallen gaat, waar zelfs de Allerhoogste Zijn handen vol aan gaat krijgen, is natuurlijk bekend. Gedacht wordt in een serie p.o.p.-gesprekken de ergste gevallen te selecteren. Dezen kunnen dan in de uithoeken van de hemel waar zij geen hinder veroorzaken het onderw. gaan verzorgen aan jonge engelen. Op die manier proeven zij toch iets van de hemelse zaligheid.
Om de minder ernstige gevallen van hun getob te verlossen zal een oud paardenmiddel beproefd worden. Bij de broeders Trappisten zijn de eerste orders al binnengekomen. Zoals u ziet , heer Doarmer, alles wordt in het werk gesteld om de sfeer hemels te houden. Proost!
Over leed gesproken:
Oedipus en Antigone
Zij kon zich nimmer schikken in de ware,
De diep're blindheid die zij in hem las:
Niet om zijn sneeuw'ge ouderdom te sparen
Hield zij steeds vol dat hij onschuldig was!
Hoe kan het noodlot ooit een mensch bezwaren
Die zonder oogmerk zondigde aan zijn ras?
Hoe zou een man ooit met zijn moeder paren
Indien hij wíst dat het zijn moeder was?
Maar hij, de blinde, wilde niet toegeven,
En gaf 't verheven noodlot volle maat,
En hield het hoog uit noob'le eigenbaat.
Totdat zij zweeg, en verder met hem schreed,
En op zijn grauw gezicht de angst zag beven
Voor de verborgen zinloosheid van 't leed.
Een Raadsel
Er zijn twee soorten mensen.
De één zegt voortdurend: Ik heb al genoeg aan mezelf.
De ander zegt voortdurend: Ik heb al genoeg aan JOU.
Beide personen zijn niet gelukkig en lijden.
Ra, ra hoe kan dat?
Een reactie posten