Ik denk dat het leven heerlijk zou lijken als we op de door u beschreven manier met de dood werden bedreigd. Denk eens aan al die plannen, reizen, liefdes en studies die in het leven verscholen liggen, onzichtbaar voor onze luie inborst, die zeker is van een toekomst en ze daarom voortdurend op de lange baan schuift. Maar stel dat dit allemaal voorgoed onmogelijk dreigt te worden, wat zal het leven ons dan weer mooi toeschijnen! Ach, als de ramp nog maar niet doorgaat, dan zullen we zeker naar de nieuwe zalen in het Louvre gaan, ons aan de voeten van juffrouw X werpen, een reisje naar India maken. De ramp gaat niet door, we doen niets van dat al, omdat we weer midden in het gewone leven staan, waarin onverschilligheid elk verlangen doodt. En toch zou er geen ramp nodig zijn geweest om vandaag van het leven te genieten. We hadden alleen maar hoeven te bedenken dat we mensen zijn en dat de dood vanavond nog kan toeslaan.
Marcel Proust (1871 – 1922) in een reactie op een doemwetenschapper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten