Inderdaad, de onrust die het nimmer aflopend uurwerk van de metafysica gaande houdt is het besef dat het niet-zijn van deze wereld evenzeer mogelijk is als haar zijn.
Daarom moet de ware, positieve oplossing van het raadsel van de wereld wel zo zijn dat het menselijk intellect volkomen onmachtig is die oplossing te vatten en te denken: zodat wij , zelfs als er een wezen van hogere orde zou komen dat zich alle moeite zou getroosten om het ons bij te brengen, van diens onthullingen volstrekt niets zouden kunnen begrijpen.
Schopenhauer
Schopenhauer sluit hier aan bij Kant. Wij kunnen de wereld alleen als mens kennen en wij denken nu eenmaal , dat dingen “na elkaar” en “naast elkaar” en door “oorzaak en gevolg” gebeuren. De “wereld op zich” blijft voor ons onkenbaar. Hij zegt “want de oplossing van het raadsel van de wereld zou noodzakelijkerwijze alleen nog maar van de dingen op zich zelf en niet meer van de verschijnselen spreken”.
3 opmerkingen:
Doarmer, en hoe verhoudt zich het "God deeltj" tot deze theorie van S
Beste Ana, Schopenhauer had in zijn tijd nog niet de beschikking over een deeltjesversneller. Het Higgs-boson of zoals u dichterlijk zegt het Godsdeeltje is een elementair bouwsteentje. Op zich hangt het wel samen met onze manier van waarnemen. Een theorie is dat wij alleen het heelal kunnen waarnemen omdat er sprake is van een vertraging , die verhindert dat de deeltjes zowat met de lichtsnelheid bewegen, wat ze eigenlijk willen. Het Higgsboson zou dan voor deze vertraging zorgen, waardoor alles voor ons waarneembaar wordt en terecht zou het dan (poetisch) Godsdeeltje genoemd kunnen worden. Vergelijkt u het met vertraging die een beweging in water krijgt.
mmmmh
What can I say but,
42!
Een reactie posten