Want jæ habbe tuwzenerhânne smaed-huinjen lye motten,
in jearm folle miele yn’t ænsichte spye litten. In hoe gemiensem dat se ææck
meye prince lyckje to wezzen, lyckwol binne se immen dy ien forschoerrende
lieuwe trog greate lysemheite, folle kardjen in troeteljen mack macke habbe, in
dy salme ninter tyd ytten jaene, æf de hân, mei ængste oerbeck hellje,
gruwjende altyd gryppe to wirdden
Gysbert
Japix (1603-1666)
Oersetting:
Want
hja hawwe tûzenfâld húnjen ferneare moatten en har hieltyd wer yn it oantlit
spuie litten. En hoe eigen hja ek mei mei de foarst lykje te wêzen, lykwols
binne hja dyjingen dy’t in ferskuorrende liuw troch grutte duldsumens , folle kaardzjen en ompopkjen
nuet makke hawwe, en dy’t nea iten jaan sille , of hja helje eang de hân oerbek,
altyd deabenaud grypt te wurden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten