Er is wel eens gezegd, dat we slechts enkele uren van ons leven werkelijk leven. Dat is in bepaalde opzichten wel waar, doch in andere onjuist. Want die uitgehongerde hartstocht heeft mij nooit verlaten en uiteindelijk is het allerslechtste en het allerbeste in die hartstocht niets anders dan het leven zelf. Ongetwijfeld heb ik geprobeerd de slechte dingen, die die hartstocht in mij opwoelde, te verbeteren. Zoals ieder mens heb ik getracht mijn natuur zo goed en zo kwaad als het ging te verbeteren door de moraal. Helaas is mij dat het duurste van allemaal komen te staan. Soms kun je er door grote wilskracht – en die heb ik genoeg – in slagen volgens de moraal te leven, maar niet om te zijn.
Albert Camus
2 opmerkingen:
"....,maar ik bèn," zei ik tegen B. terwijl er op dat moment een fee uit het bos tevoorschijn kwam die ons DE WEG vroeg.
Als een paaruursvlieg verdween ze in het donkere gat beneden, gevolgd door haar schaduw, de moraal.
Beste ben, u zegt dat de fee gevolgd werd door de moraal. Doarmer zou ook wel zoiets willen. Hij heeft wel eens tegen iemand gezegd:"Het zou goed zijn, als ik een geweten zou hebben dat naast mij liep". Natuurlijk zou Doarmer dat geweten af en toe aan een boom vastbinden, zodat hij zijn gang kon gaan, maar toch. Ook goed dat u de fee een paaruursvlieg noemt, dat was ze zeker, maar wat betekent tijd. Doarmer heeft wel eens een uurtje meegemaakt, dat hij niet had willen ruilen voor 30 jaar uit zijn leven.
Een reactie posten