Sloarpje Slurpen

Als hardloper heeft Doarmer twee natuurlijke vijanden in de dierenwereld. De eerste is alom bekend: de hond. Daarom is Doarmer ook lid van de NCVBH ( De Nederlandsche Christelijke Vereniging ter Bestrijding van Hondachtigen). De tweede is minder bekend en men zou hem het beste kunnen omschrijven als een geniepig , bloedzuigend monster, dat zich op de nietsvermoedende, schaars geklede hardloper stort om vervolgens diens bloed op te slurpen: de teek (zie foto boven). Vanochtend heeft Doarmer zo’n monster letterlijk van zijn lichaam gerukt.

Unsisber Onzegbaar

De zogenaamde negatieve theologie gaat ervan uit, dat woorden tekort schieten om Hem te beschrijven. We kunnen dus niet zeggen ‘Hij is goed’ of ‘Hij is slecht’, dat zijn menselijke begrippen. Nee, het enige, wat we kunnen zeggen is, dat Hij dat allemaal niet is. Dionysius de Areopagiet (5e eeuw) zei, ‘over God zijn beweringen ontoereikend en ontkenningen waar’. Deze negatieve benadering komt men steeds weer tegen, in de Upanishaden, als men Brahma wil beschrijven en in zekere zin ook bij een filosoof als Derrida. Doarmer vraagt zich af of dit niet een woordspelletje is, je kunt zo zeggen, dat iets ons voorstellingsvermogen overstijgt, dat we er eigenlijk geen uitspraak over kunnen doen, het is ‘das Unsagbare’ , maar wat blijft dan over, als je het niet onder woorden kunt brengen? En wat moet je dan met een uitspraak als ‘Hij is, Hij bestaat’?

Narje Treiteren

Foar my in liddige basket,
sit ik finzen yn de âlde gymseal
en twongen ta neat dwaan en mysels
oertink ik de tiid, dy’t stûket
en dan wer narjend stadich krûpt,
allinne begelied troch it lûd fan skrassende pinnen.

Ferjitte en ferjaan Vergeten en vergeven

Zoals men in Holland de Hoekse en Kabeljauwse twisten had, kende men in de 14e en 15e eeuw in Friesland de Schieringers en de Vetkopers, twee groeperingen, die elkaar om tamelijk onduidelijke redenen bestreden en daarbij steun zochten buiten Friesland. De naam ‘vetkopers’ schijnt zoiets te betekenen als ‘vetweiders, slachtveefokkers’.De strijd mag nu onbelangrijk lijken, voor Doarmer ligt het toch iets anders, omdat zijn verre familieleden in de 15e eeuw aanhangers van de vetkopers waren , eentje is zelfs op last van de hertog van Saksen , bondgenoot van de Schieringers, in 1500 in Franeker opgehangen. Doarmer stamt af van een broer en hoewel hij weet dat je moet vergeten en vergeven en dat het misschien wel een tijdje geleden is, maar dat is betrekkelijk voor een oud cultuurvolk, wie hield per slot van rekening de Romeinen tegen,blijft het voor hem een zaak, waarover het laatste woord nog niet is gesproken.

Deilje Ruzie hebben

Er is veel strijd geleverd over de vraag waar de uiteindelijke determinatie gelokaliseerd moet worden. Zo hebben natuurwetenschappers en sociale wetenschappers lang geruzied of de doorslag nu uiteindelijk wordt gegeven door ‘nature’ dan wel ‘nurture’. Maar of de determinerende krachten nu van binnenuit ( op het niveau van de elementaire deeltjes of genen) of van buitenaf ( opvoeding, sociale omgeving, taal, economie, de Ander) komen, het resultaat is onveranderd dat de menselijke autonomie en vrije wil het onderspit delven.

J. de Mul

Tsja Tja

Tsjabbe,Tsjabbele, Tsjabel,Tsjable,Tsjabring,,Tsjade,Tsjeable,Tsjaerd,

Tsjakke,Tsjalf,Tsjalke,Tsjalling,
Tsjals,Tsjamke,Tsjamme,Tsjapke,Tsjark,Tsjasse,
Tsjassing,Tsjeard,Tsjaerk,Tsjears,Tsjêbbe, Tsjêbbele,

Tsjêbke,Tsjeed,Tsjeedse,Tsjeepke,Tsjelke,

Tsjelle,Tsjeme,Tsjemke,Tsjepke,
Tsjeppe,Tsjerd,
Tsjerger,Tsjerk,Tsjaerp,Tsjesse,Tsjetse,Tsjette,

Tsjibbe,Tsjibbele,Tsjidse,Tsjidsger,
Tsjiebe,Tsjiep,
Tsjiesse,Tsjiete,Tsjiets,Tsjetsje,Tsjimke,

Tsjimme,Tsjinse,Tsjipke,Tsjirk,Tsjise,
Tsjisse,Tsjitse,Tsjitsger,
Tsjitte, Tsjomme,Tsjumme.

Blak Windstil

In de verveling leert de mens zijn grenzen te overschrijden, omdat hij zich ten overstaan van de leegte van zijn oude overtuigingen en meningen ontdoet, en zo tot een nieuw inzicht kan komen. Svendsen maakt hier overigens dankbaar gebruik van de filosoof Heidegger, die schreef dat ‘de filosofie uit het niets van de verveling wordt geboren’.In de verveling ‘ beseffen wij de leegte, de onbeduidendheid, waarin de dingen in een alomvattende onverschilligheid wegzinken. Het onechte leven heeft voor dit inzicht geen tijd, omdat zijn op de wereld georiënteerde grondbeweging de tijd weghaalt’. Verveling leidt dus niet alleen tot nieuwe inzichten, maar ook tot een wezelijker verhouding met de tijd. De ‘windstilte van de ziel’ die aan het creatieve proces voorafgaat, zoals Nietzsche dat noemde, is er een van de verveling, die ons het ware karakter van de tijd openbaart.

J. Hermsen

Tige Terdege

Nu kan de filosoof Oudemans wel beweren, dat het gras mens en vee gebruikt om zich te dupliceren, maar over het algemeen hebben de plantaardigen het niet gemakkelijk in onze maatschappij. Neem bijvoorbeeld het reeds genoemde gras, het wordt gemaaid, afgegraasd en op een composthoop gegooid alsof het niks is en neem de boontjes, weerloos worden ze geplant en gedopt om tenslotte door meedogenloze vegetariërs verslonden te worden. Nee, dan die zogenaamde zielige dieren, die kunnen tenminste nog wegrennen of erger terugschoppen of bijten. Zich hiervan terdege bewust was Doarmer dan ook aangenaam verrast toen hij in de krant las, dat er een nieuwe partij aan de komende verkiezingen meedoet: de PAPA, Partij Aardig voor de PlantAardigen. Hiermee is ook een einde gekomen aan Doarmers bestaan als zwevende kiezer en heeft hij een nieuw politiek thuis gevonden. Dat deze nieuwe partij zich met alle maatschappelijke problemen bezig houdt, blijkt wel uit de oplossing die ze heeft voor de economische crisis, “gewoon geworden laten” en dat laatste spreekt een Friese boer als Doarmer ontzettend aan.

Ferbjustere Verbijsterd

Had het heelal vijf minuten eerder kunnen beginnen? Kan het twee kilometer naar rechts worden verplaatst? En hebben deze verbijsterende vragen wel betekenis? Leibniz, die deze vragen als eerste stelde, dacht van niet: volgens hem bestaan ruimte en tijd alleen in de relaties tussen objecten en gebeurtenissen, en niet op zichzelf. Zonder gebeurtenissen zou er geen tijd zijn, zonder objecten geen ruimte, zodat de veronderstelling dat het heelal vijf minuten eerder begon, betekenisloos is….. Al is het moeilijk te doorgronden of te expliciteren, het denkbeeld dat de tijd stroomt of een richting heeft is verankerd in ons hele denken. Zo kunnen we in de drie ons omringende ruimtelijke dimensies naar believen in elke richting reizen. Maar wat we ook proberen, in de tijd kunnen we slechts één kant op: naar de toekomst, niet naar het verleden. Komt dit door een diep metafysisch kenmerk van de tijd, of schieten onze huidige technische vermogen gewoon te kort?

T.Crane

In de moderne natuurkunde is er geen “objectief nu” en “stroomt “ de tijd ook niet.

Jiske As

Meestal houdt Doarmer zich weinig met de actualiteit bezig, want zijn leven is kort en daarom wil hij zich graag beperken tot de essentiële dingen en dat zijn beslist niet de aswolken en de financiële crisissen. Voor hem horen die zaken bij de achtergrondruis van het menselijk bestaan. Dat kunnen we toch niet veranderen. Vulkanen spuwen as uit en economieën raken in een crisis. Af en toe echter gebeurt er iets wat wel zijn aandacht trekt. Zo moest afgelopen week een landgenoot van Doarmer zich uit de politiek terugtrekken omdat hij iets gedaan had wat niet bij de opvattingen van zijn partij paste en dat laatste begrijpt Doarmer niet helemaal, want staat niet in 1 Korintiërs 13 :

Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal. Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten………. Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.

Doarmer vermoedt dan ook, dat andere redenen een rol hebben gespeeld bij de terugtrekking , bijvoorbeeld dat de vulkaanas de heldere kijk heeft vertroebeld of het feit dat de politicus uit het land F. komt, hij bedoelt maar.

Keapje Kopen

Een vertaalde akte van 13 februari 1529

Ghees Hesselsdr. en haar kind Peer verklaren aan Klavs en Ryoerd Tyedghers over te laten al de landen als wijlen Hessel, hun vader, heeft gebruikt en hem hebben toebehoord in Brongerghae gelegen, welke landen Hessel en zijn vrouw Tyeytgye vroeger aan Tyedgher Klavs verkocht hebben en waarvan Klavs en Rijoerd haar de laatste termijn hebben betaald.

Tyedgher en zijn zoon Rijoerd , nu zou men zeggen Tjitsger en Ruurd, zijn voorouders van Doarmer. In 1519 hebben Klavs en Rijoerd ook al een stuk land gelegen aan de Tsjonger van Ghees gekocht, dat wil zeggen de laatste termijn hebben ze betaald.

De lêste tins De laatste gedachte

Daß aber einmal ein Zeitpunkt eintreten wird, da alle Verändrung ( und mit ihr die Zeit selbst) aufhört, ist eine die Einbildungskraft empörende Vorstellung. Alsdann wird nämlich die ganze Natur starr und gleichsam versteinert: der letzte Gedanke, das letzte Gefühl bleiben alsdann in dem denkenden Subject stehend und ohne Wechsel immer dieselben. Für ein Wesen, welches sich seines Daseins und der Größe derselben (als Dauer) nur in der Zeit bewußt werden kann, muß ein solches Leben, wenn es anders Leben heißen mag, , der Vernichtung gleich scheinen.

Immanuel Kant

Omrinne Lanterfanten

Uit de krant van vandaag:

L. begint volgend schooljaar lyceum in E. Voor jaarlijks vijftien mille kunnen leerlingen terecht op dit lyceum.Acht leerlingen in een klas. Persoonlijke aandacht van leerkracht, mentor, tutor en de persoonlijk begeleider. Ruimte voor klieren en lanterfanten is er niet. Wie dat toch doet, moet na de schooldag van acht tot vijf nog een uur nablijven. Of op zaterdag terugkomen.

Vraag: Waar kunnen wij deze man van?

Oan dobbe ig Aan de rand van het meertje

Enkele stukjes over de liefde:

Nin faem, hoe moy, dijn glanz' besyll't

Op tuwzen mijle ney,

Yen strieltje' uwt dijn blier eag, ik tjuwg,

Tjocht dat ick ney dy stjoer,

Ja yn dijn ljeafde baern in flyueg

Az migge'yn 't kersse-fjoer.
…………………………………………………

Heal dea, heal dea, trog minn'-sjocht', ljeafke,

Oon' dobbe ig het ljeafds wuwn' my brocht,

Het tinckt 'er jo fen, herte tjeafke,

Witte y rie jin myn ljeafde-sjocht'?

………………………………………………….
Myn hert dat trillet my, it iz nin roy,

Myn ljeafste Wobbelke,

Myn swietste Wobbelke,

Myn wirdste Wobbelke,

Het biste moy.

Gysbert Japix

Steech Onverzettelijk

Wij leven in roerige tijden en het is belangrijk dat de landsverdediging in goede staat is. Vandaar dat Doarmer gisteren twee steden in F. heeft geïnspecteerd en hij heeft daarbij geconstateerd dat alles in orde was. De vijand zal stuiten op een muur van onverzettelijkheid.

Oarder stiftsje Orde stichten

Nietzsche meint das doppelte Entsetzen: Vom Alltagsbewusstsein her gesehen ist das Dionysische entsetzlich, und umgekehrt, vom Dionysischen her gesehen, ist die alltägliche Wirklichkeit entsetzlich. Das bewusste Leben bewegt sich zwischen beiden Möglichkeiten. Es ist aber eine Bewegung, die eher einem Zerrissenwerden gleicht. Hingerissen vom Dionysischen, mit dem das Leben Fühlung halten muss, um nicht zu veröden; und zugleich angewiesen auf die zivilisatorischen Schutzvorrichtungen, um nicht der auflösenden Gewalt des Dionysischen preisgegeben zu sein. Es überrascht nicht, dass Nietzsche das Sinnbild dieser prekären Situation im Schicksal des Odysseus wiedererkennt, der sich an den Mast seines Schiffes fesseln lässt, um den Sirenengesang anhören zu können, ohne ihm zu seinem eigenen Verderben folgen zu müssen. Odysseus verkörpert dionysische Weisheit. Er hört das Ungeheure , aber, um sich zu bewahren, akzeptiert er die Fesselung durch die stabilisierenden Gewohnheiten der Kultur oder durch eine ordnungsstiftende und beruhigende Religion.

R. Safranski

Simmerklean Zomerkleding

Ook is Doarmer op zoek geweest naar nieuwe zomerkleding

Hjoed Vandaag

Vandaag heeft Doarmer een paar merkwaardige dingen gezien, een werkelijk immens standbeeld van een krijger en een rotsformatie, die op zich niet vreemd was, maar wel op die plaats.