Een dagboek

Bloggen is leuk, maar vluchtig. In de 19de eeuw woonde er een boer in mijn geboortedorp, die over een periode van 50 jaar een dagboek bijgehouden heeft. Hij beschrijft de kleine en soms ook grote gebeurtenissen, die in het dorp plaatsvonden. Het dagboek is voor mij om een aantal redenen interessant. In de eerste plaats taalkundig , hij schrijft bijvoorbeeld in een Nederlands, dat doorspekt is met frisismen. Als hij het over het weer heeft, valt op hoe lang en streng de winters waren, er wordt voortdurend geschaatst . Regelmatig verdrinken er ook mensen, blijkbaar was de zwemkunst niet ingeburgerd, terwijl je dat in een waterrijk gebied wel zou verwachten.En omdat deze boer tegenover een voorouder van mij woonde, lees ik soms interessante details over mijn familie. De schrijver is nogal eens op pad met mijn voorouder Jurrit. Veelzeggend vind ik de manier, waarop men in die tijd met honden omging.

Twee citaten:

1850- Dingsdag 28 Mei heeft moeder naar Grootvaders geweest, want hij was wat ongesteld, des avonds heeft Sjoerd ons oude hond bello verdronken in het Tjonger omstreeks 15 jaar oud.

1871- Maandag 7 aug. Heeft Jacob ons hond doodgeschoten, sedert gistermorgen hevig ongesteld, misschien dolheid en vrij zeker ook gebeten op den 11 Julij j.l.

Ook merkwaardig is het volgende:

1848- Donderdag 15 Juni hebben vader, oom en ik naar de markt geweest daar hebben wij een groote Olifant gezien van 3 ellen, 6 palmen en 6 duimen hoog, wegende 4100 Ned. ponden en ook een groote reus van 8 voet en 11 duimen.

Wie haalt het nou in zijn hoofd om in 1848 een olifant helemaal naar Friesland te slepen en ik had die gezichten van de marktbezoekers wel eens willen zien en hun commentaar bij thuiskomst wel willen horen:
Hja: Wie d’er wat op de merke?
Hy: Né, net folle, kij, hynders , in keppel skiep en in groue olifant.